مردم علیه دموکراسی چرا آزادی در خطر است و چگونه نجاتش دهیم

درباره‌ی كتاب «مردم علیه دموكراسی» نوشته‌ی یاشا مونك
جهان در آشوب است. در بسیاری كشورها، از تركیه و مصر و روسیه گرفته تا غرب، پوپولیست‌های اقتدارگرا قدرت را به دست گرفته‌اند. دو مؤلفه‌ی بنیادین لیبرال دموكراسی، حقوق فردی و اراده‌ی مردم، به‌طور فزاینده‌ای در حال نبرد با یكدیگرند. زمانی كه نقش پول در سیاست افزایش یافت و موضوعات مهم از عرصه‌ی عمومی خارج شدند، نظامی از «حقوق بدون دموكراسی» پا گرفت. پوپولیست‌های معترض به این موضوع می‌گویند می‌خواهند قدرت را به مردم بازگردانند. اما در عمل چیزی به بدیِ نظام «دموكراسی بدون حقوق» ایجاد می‌كنند؛ درنتیجه همان‌طور كه یاشا مونك در این كتاب توضیح می‌دهد، اعتماد به سیاست‌ها درحال كاهش و دموكراسی در معرض خطر نابودی است. مونك با تكیه بر واقعیات روشن و تحقیقات تازه، عوامل اصلی نارضایتی رای‌دهندگان را شناسایی و پیشنهاد می‌كند برای معكوس‌كردن این روند، سیاستمداران اصلاحات رادیكالی را اعمال كنند كه بیشترین نفع را برای اكثریت داشته باشد.
كتاب «مردم علیه دموكراسی» نوشته‌ی یاشا مونك در سه بخش تنظیم شده است.
بخش یك: بحران لیبرال دموكراسی
دموكراسی بدون حقوق/ حقوق بدون دموكراسی/ تجزیه‌ی دموكراسی
بخش دو: ریشه‌ها
رسانه‌های اجتماعی/ ركود اقتصادی/ هویت
بخش سه: راهكارها
اهلی كردنِ ناسیونالیسم/ بهبود اقتصاد/ تجدید ایمان اجتماعی
یاشا مونك در كتاب مردم علیه دموكراسی بعد از پرداختن به مباحث مختلف موردنظر خود در سه بخش مجزا كه هر یك به سه فصل دیگر تقسیم‌بندی می‌شوند، سعی دارد با مستندات ارائه‌شده و تئوری‌های معتبر به نتیجه‌گیری‌هایی در زمینه‌ی دموكراسی، بحران دموكراسی و راه‌های نجات آن بپردازد. او اشاره می‌كند: «ممكن است در سال‌های آینده، به شجاعت بیش‌تری برای دفاع از آن‌چه برای ما عزیز است، نیاز داشته باشیم. اگر بخواهیم در اوقات غیرعادی كار درستی انجام دهیم، باید تمایل به فداكاری‌های واقعی داشته باشیم. اگر در نبردهای بعدی با پوپولیست‌ها شكست بخوریم، ممكن است جنگ خیلی زود تمام شود.»
نویسنده معتقد است تعداد افرادی كه می‌خواهند لیبرال دموكراسی از عصر طلوع پوپولیسم جان سالم به در ببرد، زیاد است: ما می‌توانیم برای ایستادگی در برابر پوپولیست‌ها به خیابان‌ها بیاییم. می‌توانیم فضیلت آزادی و حكومت بر خود را به همشهریان یادآوری كنیم. می‌توانیم احزاب مستقر را وادار به پذیرش یك برنامه‌ی بلندپروازانه كنیم كه قادر به تجدید وعده‌ی لیبرال دموكراسی در مورد آینده‌ی بهتر برای همه است. و اگر برنده شویم، همان‌طور كه بسیار امیدوارم، می‌توانیم عزم خود را برای بازگرداندن دشمنان خود به چارچوب دموكراتیك جمع كنیم.
هنوز نمی‌توان پیش‌بینی كرد كه سرنوشت نهایی نظام سیاسی ما چگونه خواهد بود. شاید ظهور پوپولیست‌ها مرحله‌ای كوتاه مدت باشد، كه صد سال دیگر با تركیبی از سردرگمی و كنجكاوی به یاد بیاید. با این تغییر موقت، منادی یك نظام جدید جهانی است كه در آن بارها حقوق افراد نقض می‌شود و خودگردانی واقعی از روی زمین محو می‌شود. هیچ‌كس نمی‌تواند قول پایان خوش بدهد. اما ما كه واقعاً به ارزش‌ها و نهادهای خود اهمیت می‌دهیم، مصمم هستیم بدون درنظرگرفتن عواقب آن برای اعتقادات خود بجنگیم. ممكن است نتایج كار ما نامشخص باقی بماند، اما برای نجات لیبرال دموكراسی هرچه در توان داریم انجام خواهیم داد.
هنگامی یك نظام سیاسی برای دهه‌ها یا قرن‌ها پابرجا می‌ماند، برای كسانی كه هرگز گزینه‌ی دیگری نمی‌بینند، تصور تغییرناپذیری سیستم آسان است. به‌نظر می‌رسد تاریخ بالاخره متوقف شده است و ثبات برای همیشه حاكم خواهد شد.
تاریخ بشریت حاوی رژیم‌های زیادی است كه از طول عمری قابل‌توجه برخوردار بودند، اما همه‌ی آن‌ها یك ویژگی مشترك دارند: سرانجام شكست خوردند. دموكراسی آتنی حدود دو قرن دوام آورد. رومیان نزدیك به پانصد سال بر خود حكومت كردند. جمهوری ونیز برای بیش از یك هزاره همچنان آرام بود. هر كسی كه مرگ این سیستم را در سال‌های بعدی پیش‌بینی می‌كرد، به‌راحتی مورد تمسخر قرار می‌گرفت. شاید توسط معاصران‌شان این سؤال مطرح شود كه چرا سیستمی كه صدها سال دوام آورده است، باید در پنجاه سال آینده فرو بپاشد؟ با این حال، لحظه‌ای فرا رسید كه دموكراسی آتنی، خودگردانی در روم و حتی جمهوری ونیز، تاریخ را ترك كردند. خوب است این درس را جدی بگیریم.
تاریخ مملو از افرادی است كه نمی‌توانستند تصور كنند صلح و ثباتی كه در طول زندگی كوتاه خود به آن عادت كرده بودند، ممكن است به نحوی پایان یابد. این شهر مملو از روح كشیشان مشترك و اشراف فرانسوی، دهقانان روسی و یهودیان آلمانی است. اگر نمی‌خواهیم مانند آن‌ها به پایان راه برسیم، باید هوشیارتر باشیم و برای جدی‌ترین ارزش‌های خود مبارزه كنیم.
در بیش‌تر این قرن، لیبرال دموكراسی نظام سیاسی غالب در اكثر نقاط جهان بوده است. آن دوران اكنون ممكن است رو به پایان باشد.
در دهه‌های گذشته، كشورهای سراسر َآمریكای شمالی و اروپای غربی كمتر دموكراتیك شده‌اند. نظام سیاسی ما وعده می‌دهد كه مردم حكومت كنند. اما در عمل، اراده‌ی عمومی را با نوسان دلگیركننده‌ای نادیده می‌گیرد. بدون توجه به اكثر دانشمندان علوم سیاسی، سیستمِ حقوق بدون دموكراسی حاكم شده است.
اخیراً، تازه‌واردان سیاسی با وعده‌ی بازگشت قدرت به مردم موفقیت بزرگی كسب كرده‌اند. اما در كشورهایی كه موفق به تشكیل دولت شده‌اند، سطح لیبرالیسم جوامع خود را كاهش داده و به‌سرعت شروع به نادیده‌گرفتن ترجیحات واقعی مردم كرده‌اند. اكنون در مجارستان، فیلیپین، لهستان و ایالت متحده، حقوق فردی و حاكمیت قانون مورد حمله‌ی شدید افراد قدرتمند پوپولیست قرار گرفته است. به نظر می‌رسد جدی‌ترین رقیب سیستم حقوق بدون دموكراسی، سیستم دموكراسی بدون حقوق است.
آیا بحران كنونی با چرخشی چشمگیر از لیبرالیسم غیردموكراتیك به دموكراسی غیرلیبرال و به دنبال آن سقوط تدریجی به سوی دیكتاتوری خاتمه می‌یابد؟ یا مدافعان لیبرال دموكراسی می‌توانند از پس حملات پوپولیستی برآیند و یك نظام سیاسی را كه با همه‌ی كاستی‌هایش مروج صلح و رفاه بوده است، بازسازی كنند؟

نظرات برخی از كارشناسان:
مایكل سندل: دیگر نمی‌توانیم لیبرال دموكراسی را همیشگی پنداریم... این كتاب ارزشمند در مورد این است كه چه چیزی دموكراسی را بیمار كرده و چه كاری می‌توان برای آن انجام داد.
فرانسیس فوكویاما: تحلیلی تیزبینانه از گسترش ناسیونالیسم عوام‌گرا و چالش‌های پیش روی دموكراسی در عصر ما. اگر قبلاً نام یاشا مونك را نشنیده‌اید، قطعاً در آینده خواهید شنید.

درباره‌ی یاشا مونك، نویسنده‌ی كتاب «مردم علیه دموكراسی»:
یاشا مونك (متولد 1982) محقق آلمانی‌_‌آمریكایی و دانشیار امور بین‌الملل در دانشكده‌ی مطالعات بین‌المللی پیشرفته‌ی دانشگاه جانز هاپكینز در واشنگتن دی‌سی است. مونك مدیر اجرایی تیم بازسازی در موسسه‌ی تونی بلر برای تغییرات جهانی بوده و به‌عنوان روزنامه‌نگار مستقل در نیویورك تایمز، وال استریت جورنال، فارن افرز، آتلانتیك و اسلیت نیز فعالیت داشته است. پایان‌نامه‌ی او درباره‌ی نقش مسئولیت شخصی در سیاست و فلسفه‌ی معاصر در دانشگاه هاروارد منتشر شده است.

كتاب «مردم علیه دموكراسی» (چرا آزادی در خطر است و چگونه نجاتش دهیم؟) نوشته‌ی یاشا مونك با ترجمه‌ی امیر میرحاج از سوی بنگاه ترجمه و نشر كتاب پارسه منتشر شده است.