طاعون سرخ

این کتاب در روزگار بعد از شیوع کرونا به چاپ رسید. روزگاری که همه‌مان با بیماری‌ای دست و پنجه نرم می‌کردیم که برایمان تازگی داشت و هیچ نمی‌دانستیم باید در برابر آن و در شرایط به وجود آمده به خاطر آن چه کنیم. استیصال و درماندگی در زندگی تک‌تک‌مان موج می‌زد. ترس از آنچه که پیش رو داشتیم و حسرت روزهایی که گذشته بود خوره به جانمان انداخته بود. اینجا و در این کتاب با چنین فضایی مواجه هستیم. داستانی که قلم به توصیف دنیایی در آینده می‌زند و شرایطی اسف‌بار را ترسیم می‌کند. داستان اگرچه در سال 2073 روایت می‌شود اما شرح وقایع آن که از زبان راوی سالخورده‌ی ما حکایت می‌شود به سال‌های پیش از آن برمی‌گردد.
کتاب طاعون سرخ نوشتهٔ جک لندن، نویسنده‌ٔ آمریکایی، با عنوان اصلی The Scarlet Plague برای اولین بار در سال 1912 و در مجلهٔ لندن یا همان London Magazine منتشر شد. همچنین نسخهٔ انگلیسی‌ای از این کتاب موجود است که گوردن گرنت برای آن تصویرسازی کرده است. سال انتشار این نسخه به 1915 بر می‌گردد.

مروری بر کتاب «طاعون سرخ»
«طاعون سرخ» اگرچه از نظر سبک کلاسیک به حساب می‌آید در اصل اثری رستاخیزی و پسارستاخیزی، apocalyptic and post-apocalyptic، است که در سال 2073 روایت می‌شود. این ژانر در اصل از شاخه‌های فرعی ژانر اصلی علمی-تخیلی به حساب می‌آید. ژانری که عموم داستان‌های آن همچون کتاب «طاعون سرخ» در زمان آینده روایت می‌شود و ترکیبی از اتفاقات وابسته به پیشرفت علم و همزمان برگرفته از تخیل در آن‌ها دیده می‌شود. از دیگر مشخصات این ژانر می‌شود به تغییرات شدید و خطرناک اقلیمی، آب و هوایی، آسیب‌های وارد شده به محیط ‌زیست، جمعیت رو به انقراض بشر در اثر مواجهه با بیماری‌های واگیردار و کشنده و یا جنگ‌های هسته‌ای اشاره کرد.
سال 2073 است و راوی داستان، پروفسور جیمز هاوارد اسمیت، شروع می‌کند به روایت کردن آنچه در جوانی‌اش در بیش از یک قرن پیش رخ داده بود. مخاطب او اما تنها خوانندگان داستان نیستند، او دارد این روایت را برای نوه‌هایش بازگو می‌کند. پروفسور قصد دارد تا از روزگار و دوران پیش از این بیماری، طاعون، برای آن‌ها صحبت کند اما وقتی آن‌ها هیچ از آن دوران ندیده‌اند آیا فایده‌ای دارد؟
داستان «طاعون سرخ» که در این کتاب با ترجمه‌ٔ محمود گودرزی به چاپ رسیده است پیش از این نیز با ترجمه‌های دیگری منتشر شده بود.


بخش‌هایی از کتاب «طاعون سرخ»
«جاده روی چیزی پیش می‌رفت که روزگاری خاکریز راه‌آهنی بود، اما سال‌ها می‌شد که هیچ قطاری بر آن حرکت نکرده بود. جنگل، در هر سو، به شیب‌های خاکریز حجم می‌داد و با موجی سبز از درخت و بته از فرازش می‌گذشت. مسیر به باریکی تنِ انسانی بود و حالا فقط حیوان‌های وحشی در آن رفت‌وآمد می‌کردند. گهگاه، تکه‌آهنی زنگ‌زده که از ورای خاک جنگل پیدا بود نشان می‌داد که ریل و ریل‌بند‌ها همچنان سر جایشان باقی‌اند. در یک ‌جا، درختی به قطر 25‌سانتی‌متر اتصالی را کَنده و انتهای ریلی را آشکارا به نمایش گذاشته بود. ریل‌بند‌ گویا دنبال ریل رفته بود، چون با میخی بلند به آن وصل بود، میخی چنان بلند که بسترش با شن‌ریزه و برگ‌های پوسیده پر شده بود، ‌طوری که حالا الوار خردشده و پوسیده با شیبی عجیب به بالا پرت شده بود. راه‌آهن با تمام کهنگی‌اش معلوم بود از نوع تک‌ریل بوده.
پیرمرد و پسربچه‌ای در امتداد این جاده پیش می‌رفتند. آرام حرکت می‌کردند، چون پیرمرد سخت فرتوت بود و کمی لقوه باعث می‌شد حرکاتش توأم با رعشه باشد و از این رو با تمام سنگینی‌اش به چوب‌دست خود تکیه می‌داد. عرقچینی زمخت از پوست بز سرش را از نور آفتاب محفوظ می‌داشت. از زیر این عرقچین، چتر زلفی تُنک و پر از لک، به‌رنگِ سفیدِ چرک، پایین می‌افتاد. لبه‌ی کلاهی که مبتکرانه از برگی بزرگ ساخته شده بود محافظ چشم‌ها بود و پیرمرد از زیر این لبه با دقت به ردّ پاهایش در مسیر نگاه می‌کرد. ریشش که ‌بایستی مثل برف سفید می‌بود -اما همان فرسایش آب‌وهوا و لکه‌های ناشی از زندگی در فضای بازی را به نمایش می‌گذاشت که بر موهایش نشسته بود- به‌شکل توده‌ای عظیم و گره‌خورده‌ کم‌وبیش تا کمرش پایین می‌آمد. تک‌جامه‌ای از پوست گَرِ بز از سینه و شانه‌هایش آویزان بود. دست‌وپاهایش، خشکیده و نحیف، از سن‌‌وسال زیادش حکایت می‌کرد، همان‌طور که آفتاب‌سوختگی و جای زخم‌ و خراش‌هایشان حاکی از این بود که سال‌های دراز در معرض باد و باران قرار داشته‌اند.»



دربارهٔ جک لندن نویسندهٔ کتاب «طاعون سرخ»
جان گریفیث چنی که عموما او را با نام جک لندن می‌شناسند، نویسنده‌ٔ آمریکایی متولد 12 ژانویه سال 1876 و درگذشته‌ٔ 22 نوامبر 1916 بود. او اگرچه در خانواده‌ای تنگدست به دنیا آمد اما توانست به دانشگاه راه پیدا کند؛ با این وجود می‌شود گفت خودش و کتاب‌های کتابخانه‌ی شهرش همواره بهترین آموزگار او بودند. بی‌پولی هرگز او را رها نکرد و سال‌ها زندگی او را درگیر کرده بود. از مشکلاتش بعد از رکود اقتصادی 1893 گرفته تا ترک تحصیلش به دلیل بی‌پولی. او در نهایت توانست با فروش نوشته‌هایش، به خصوص در نشریه‌های عامه‌پسند، از راه نویسندگی پول دربیاورد. کم‌کم توانست به درآمد خوبی از این راه دست پیدا کند و تا سال 1900 اوضاعش روبه‌راه شده بود.


دربارهٔ ترجمه فارسی کتاب «طاعون سرخ»
محمود گودرزی در سال 1356 در شیراز به دنیا آمده است و در دانشگاه نیز به تحصیل در رشته‌ی زبان و ادبیات فرانسوی پرداخته است. او هم مانند نویسندگان و مترجمان بسیاری کار حرفه‎‌ای خود را با ترجمه‌ٔ داستان برای مجلات ادبی و از سال 1385 شروع کرد. در همان زمان بود که به ترجمه در حوزهٔ سینما نیز ورود کرد. از محمود گودرزی ترجمه‌های بسیاری موجود است از جمله «اتاق قرمز» و دیگر آثار ادوگاوا رانپو که با نشر چترنگ کار شده؛ آثار کلاسیکی که با نشر افق کار کرده است از جمله «دل ما»، «مرد کوچک»؛ و آثاری که با نشر برج چاپ کرده است از جمله «کارمیلا»، «دیزی میلر» و «دراکولا».