زمانی برای پنهان شدن

زمانی برای پنهان شدن
داستانی دربارة جنگ و تبعات آن. احمد بیگدلی در رمان زمانی برای پنهان شدن ، جنگ ایران و عراق را دستمایۀ داستانی با طرحی معمایی قرار داده است و با فاصله‌گیری از روایت‌های معمول در مورد این جنگ، از منظری متفاوت به این فاجعۀ انسانی و تبعات تلخ آن پرداخته است. اسارت یکی از مضامین اصلی این رمان است. در زمانی برای پنهان شدن خود فرایند نوشتن داستان نیز بخشی از فرم و تکنیک روایی رمان است.
در بخشی از این رمان می‌خوانید:
«دیرهنگام شب بود. ماهِ کامل، مدتی پیش، از پهنای پنجره گذشته بود. و اکنون، آن وسعتِ محدودِ پشتِ شیشه، از ستاره لبریز بود. شب پر از ستاره بود و تاریک بود. صدای آرام و خِپ کرده نفس‌هایِ خواب ‌زده و پچ‌پچ‌های ملایم، به‌تدریج از ما دور می‌شد.
گفت: " در اولین درگیری مرزی میان عراق و ایران، در زمان حسن‌البکر رئیس‌جمهور وقت عراق 1347، عده‌ای اسیر می‌شوند. از جمله جناب سروان ... (مکث کرد. فکر کرد. اما نامش را به خاطر نیاورد. با صدایی لرزان ادامه داد: ) پزشک بود، شریف بود، با آن چشم‌های قهوه‌ای پریده رنگ. (برگشت و به من نگاه کرد: ) می‌دانی؟ هر دو طرف درگیری فراموشش کردند، از یادشان رفته بود. یادشان می‌رود پس از ترک مخاصمه، آزادش کنند یا تحویلش بگیرند. سروان سال‌ها در یک پادگان متروکه ماند؛ مانده بود تا وقتی که ما را به اسیری آن‌جا بردند. جایی در نزدیکی‌های موصل...»
رمان زمانی برای پنهان شدن در نشر آگه منتشر شده است.
دربارة نویسنده: احمد بیگدلی (1393 – 1324)، داستان‌نویس و فیلمنامه‌نویس ایرانی.