مرگ سودخور با مقدمه حسن جوادی و مقاله ای از پیرزی بچکا

مرگ سودخور
رمانی طنزآمیز از صدرالدین عینی که به زبان فارسی تاجیکی نوشته شده است. صدرالدین عینی در رمان مرگ سودخور با نگاه و رویکردی فکاهی و طنزآمیز و مبتنی بر نگاهی انتقادی به جامعه روزگار خود داستان شخصیتی طماع و خسیس را باز می‌گوید و از خلال شرح ماجراهای مربوط به او و کاریکاتوری که از این مرد پول‌پرست می‌سازد تصویری انتقادی از جامعه بخارا در زمانی که وقایع رمان در آن اتفاق می‌افتد به دست می‌دهد.
مرگ سودخور پُر است از لحظات کُمیک؛ شخصیت اصلی این رمان مردی است که به او اشکمبه لقب داده‌اند که دلیل دادن چنین لقبی به او جثه این مرد خسیس است. این رمان را با رمان حاجی‌آقای صادق هدایت مقایسه کرده‌اند و فاصله زمانی نگارش این دو رمان نیز چندان زیاد نبوده است. حاجی‌آقا در سال 1945 میلادی و مرگ سودخور در سال 1937 یعنی چندسالی زودتر از حاجی‌آقا نوشته شده است.
رمان مرگ سودخور با مقدمه حسن جوادی در نشر نو منتشر شده است. این کتاب همچنین با مقاله‌ای از ییرژی بِچکا همراه است با عنوان دو اثر برجسته طنز در ادبیات امروز تاجیکی و ایران که در آن به بررسی و تحلیل دو رمان مرگ سودخور و حاجی‌آقا و همچنین مقایسه این دو رمان و بیان شباهتها و تفاوتهایشان پرداخته شده است. این مقاله با ترجمه محمد قاسم‌زاده در پایان کتاب آمده است.
کتاب همچنین با واژه‌نامه‌ای همراه است که در آن واژه‌های تاجیکی متن همراه با معنایشان درج شده است.
درباره نویسنده: صدرالدین عینی (1954 – 1878)، داستان‌نویس، شاعر و سیاستمدار ازبکی – تاجیکی و بنیانگذار ادبیات جدید تاجیکی.