ابرقدرت های هوش مصنوعی: چین، سیلیکون ولی و نظم نوین جهانی ایده های بزرگ موسس مایکروسافت چین

در کتاب ابرقدرت‌های هوش مصنوعی، از چین به عنوان رقیب ایالات متحده آمریکا در زمینه هوش‌مصنوعی در دو دهه اخیر سخن به میان می‌آید. چین به ابر قدرتی در این زمینه تبدیل شده که اکنون تنها رقیب به حق آمریکاست، آمریکایی که گمان می‌کرد بدیلی در این زمینه نخواهد داشت. چه این دو کشور در زمینه هوش مصنوعی با هم همکاری کنند و چه به رقابت برخیزند، اقتصاد جهان متأثر خواهد شد. در این کتاب در می‌یابیم که هوش مصنوعی در خدمت عشق، خدمت و شفقت به کار گرفته خواهد شد و زندگی بشر متعالی خواهد بود. آیا به واقع همینگونه می‌شود؟
در مقدمه کتاب ابرقدرت‌های هوش مصنوعی می‌خوانید:
یکی از تعهدات کاری من برای سرمایه‌گذاری خطرپذیر این است که اغلب، برای اعضای جامعۀ تجارت جهانی و نخبگان سیاسی دربارۀ هوش مصنوعی سخنرانی کنم. یکی از لذتهای من این است که گاهی اوقات می‌توانم دربارۀ همین مطالب برای کودکان مهدکودکها نیز صحبت کنم. جالب این است که این دو دسته مخاطب متفاوت، سؤالات مشابهی را مطرح می‌کنند. در دیدار اخیرم از مهدکودکی در پکن، گروهی از کودکان پنج‌ساله، مرا با پرسشهایی دربارۀ آیندۀ هوش مصنوعی سؤال پیچ کردند:
«آیا ما در آینده روبات معلم خواهیم داشت؟»
«اگر دو ماشین روباتی با یکدیگر برخورد کنند و ما آسیب ببینیم، چه می‌شود؟»
«آیا آدمها با روباتها ازدواج خواهند کرد و بچه‌دار خواهند شد؟»
«آیا رایانه‌ها آنقدرهوشمند خواهند شد که اختیار ما را به دست بگیرند؟»
«اگر همۀ کارها را روباتها انجام دهند، پس چه‌کاری برای ما باقی می‌ماند؟»
این کودکان مهدکودکی، پرسش‌هایی را مطرح کردند که انعکاسی از پرسش‌های از قدرتمندترین افراد جهان بود و این تعامل به روشهای متعددی آشکار می‌شد. سؤال اول این است که چگونه هوش مصنوعی به مهمترین دغدغۀ ذهنی ما تبدیل شده است. همین چند سال پیش، هوش مصنوعی عمدتا دستمایه آزمایشگاههای علمی پژوهشی و فیلمهای علمی تخیلی بود. مردم عادی تصور می‌کردند هوش مصنوعی مربوط به ساختن روباتهایی است که می‌توانند مانند انسان فکر کنند اما تقریبا هیچ ارتباطی بین این چشم‌انداز و زندگی روزمره ما وجود نداشت.