فلسفه کامو

فلسفه کامو
نویسندگانی هستند که نوشتن داستان و نمایشنامه برایشان در حکم کاری صرفا ادبی و هنری است نه زمینه‌ای برای فلسفه‌ورزی، اما دسته‌ای دیگر از نویسندگان از همان آغاز که درگیر خلق موقعیت‌ها و شخصیتهای داستانی و دراماتیک می‌شوند دیدگاه و نگرشی فلسفی را در پس ذهن دارند و آن را به نحوی در آثارشان وارد می‌کنند. آلبر کامو از جمله نویسندگان دسته اخیر است؛ او همواره با مسائلی فلسفی چون معنای هستی و انسان و موقعیت و مسئولیت او در جهان درگیر بود و این را در نمایشنامه‌ها و داستانهایش نیز بازتاب می‌داد. ریچارد کمبر در کتاب فلسفه کامو از همین منظر به آلبر کامو و آثار او پرداخته و فلسفه او را به زبانی ساده شرح داده است. البته کمبر در این کتاب فقط آثار داستانی و نمایشی کامو را مد نظر نداشته و به آثار نظری او نیز پرداخته است.
در فصل اول کتاب به طور خلاصه مروری شده است بر زندگی و آثار کامو، بررسی ریشه‌های دینی اندیشه‌های کامو موضوع فصل دوم کتاب است و در دو فصل بعدی سه‌گانه موسوم به سه‌گانه پوچی کامو یعنی بیگانه، کالیگولا و اسطوره‌ سیسوفوس بررسی شده است.
چند نامه به دوست آلمانی، طاعون، انسان طاغی و سقوط آثاری از کامو هستند که در فصل پنجم کتاب مورد بررسی قرار گرفته‌اند. کمبر در این فصل از خلال بررسی این آثار شکل‌گیری و تحول کاموی اخلاق‌پرداز را شرح می‌دهد.
فلسفه کامو با ترجمه خشایار دیهیمی در نشر نو منتشر شده است. این کتاب از جمله کتابهای مجموعه‌ای به نام بزرگان اندیشه است.
رتبه گودریدز: 75/3 از 5.