لذتی که حرفش بود

لذتی که حرفش بود: شش تک‌نگاری درباره‌ی دیدن و زیستن
نگاه به لحظات و مفاهیم مختلف زندگی و تأمل در این لحظات و مفاهیم از دریچه دوربین عکاسی. لذتی که حرفش بود، نوشته پیمان هوشمندزاده، عکس نیست اما نوشته‌هایی عکاسانه است. این کتاب که عنوان فرعیِ شش تک‌نگاری درباره‌ی دیدن و زیستن را بر خود دارد نوشته‌هایی است که در آنها تجربه‌های نویسنده، به عنوان یک عکاس، دستمایه‌ای شده برای آشنایی‌زدایی از لحظه‌ها و مفاهیمی که عادی و بدیهی تلقی شده‌اند و پشت غبار عادت از دیدن وجوه گوناگون آنها و آنچه در پس پشت ظاهر بدیهی‌شان پنهان است بازمانده‌ایم. کتاب شامل شش تک‌نگاری است به نامهای: «طبیعی»، «فراموشی»، «سکوت»، «خیال»، «لذت» و «تن‌ترسه».
در بخشی از تک‌نگاریِ «طبیعی» از این کتاب آمده است: «ما کی طبیعی هستیم؟ کجا طبیعی هستیم؟ چرا باید طبیعی باشیم؟ اصلن چرا طبیعی بودن خوب است؟ آن هم برای ما، مایی که دائم از نقشی به نقش دیگر می‌غلتیم.
مگر غیر از این است که کل هنر برپایه اتفاقات غیرطبیعی‌ست. مگر سینما غیرطبیعی نیست؟ مگر تئاتر، نقاشی، مجسمه‌سازی و حتا رقص غیرطبیعی نیست؟ پس چرا این‌قدر به طبیعی بودن اهمیت می‌دهیم؟
هر چه فکر می‌کنم نمی‌توانم یک تعریف کامل یا حتا ناقص از طبیعی ‌بودن جور کنم. غیرطبیعی را درک می‌کنم، می‌فهمم، ولی با طبیعی بودن کنار نمی‌آیم یا شاید برعکس زیادی کنار می‌آیم.»
مجموعه لذتی که حرفش بود: شش تک‌نگاری درباره‌ی دیدن و زیستن در نشر چشمه منتشر شده است.
درباره نویسنده: پیمان هوشمندزاده (- 1348)، داستان‌نویس، جُستارنویس و عکاس ایرانی.
رتبه گودریدز: 3/40 از 5.