زمان و وجود (به انضمام گفتاری در باب پایان فلسفه و وظیفه تفکر)
نه فقط متخصصین فلسفه، بلکه آن‌ها که به صورت غیر تخصصی مباحث فلسفی را دنبال می‌کنند و حتی احتمالاً کسانی که کتاب‌های فلسفی را صرفاً تورقی کرده‌اند، نام کتاب «هستی و زمان» یا «وجود و زمان» مارتین هایدگر را شنیده‌اند. «وجود و زمان» یکی از آثار کلاسیک و پایه‌ای حوزه فلسفه به شمار می‌رود و بسیار بر اندیشه و تفکر فلسفیِ قرن بیستم به بعد تأثیر گذاشته است. «زمان و وجود» گفتاری است مرتبط با آنچه هایدگر پیش‌تر در «وجود و زمان»، در باب هستی و اهمیت و تشخص زمان در هستی، مطرح کرده است. هایدگر در این گفتار، که عنوان آن وارونه عنوان «وجود و زمان» است، به بحث در باب تقدم و تأخر زمان و وجود بر یکدیگر و نیز تقدم ماده تفکر و جهت تفکر و تقدم پیشگاه بر حضور امر حاضر یا برعکس می‌پردازد.
کتاب «زمان و وجود (به انضمام گفتاری در باب پایان فلسفه و وظیفه تفکر)» شامل درس‌گفتار هایدگر درباره زمان و وجود، خلاصه‌ای از شش جلسه سمینار، سخنرانی درباره پایان فلسفه و وظیفه تفکر و قطعاتی از بازاندیشی رابطه هایدگر با پدیدارشناسی است. ترجمه فارسی این کتاب از ترجمه انگلیسیِ جان استمبو انجام شده و مقدمه استمبو بر ترجمه انگلیسی نیز در ترجمه فارسی آمده است.
«زمان و وجود (به انضمام گفتاری در باب پایان فلسفه و وظیفه تفکر)» با ترجمه و مقدمه شهاب‌الدین امیرخانی در بنگاه ترجمه و نشر کتاب پارسه منتشر شده است.
درباره نویسنده: مارتین هایدگر (1976 – 1889)، فیلسوف آلمانی.
ادامه keyboard_arrow_down
