کتاب «موهایم دوباره خواهم بافت» نوشته نازنین متین‌نیا
بعضی مواقع در زندگی اتفاقات و ماجراهایی از پیش تعیین نشده ما را چنان غافلگیر می‌کنند؛ که راهی جز رفتن در همان مسیر را نداریم. بیماری‌های ناگهانی و مواجه شدن یکباره افراد با آن در همین دستۀ ناگهانی و غافلگیرکننده طبقه‌بندی می‌شوند. گاهی هم درست در زمانی که برنامه‌هایی برای فردا داریم به شکلی با ماجرایی روبرو می‌شویم که دوست داریم اشتباهی باشد. اما همیشه اتفاقات بر خواست و میل ما پیش نمی‌رود و مجبوریم واقعیتی را بپذیریم که دوست نداریم. کتاب «موهایم دوباره خواهم بافت» با شرحی بر واقعیت شخصی نویسنده، از ماجرایی حرف می‌زند که ممکن است خیلی از افراد آن را تجربه کرده باشند. اما آنچه در مواجهه با این مسائل مهم به نظر می‌رسد؛ مسیر درستِ درمان و غلبه بر بیماری است تا زندگی دوباره به جریان عادی‌اش برگردد.
درباره کتاب «موهایم دوباره خواهم بافت»
کتاب دربردارندۀ خاطرات واقعی نویسنده از بیماری‌اش است که با این عناوین دسته‌بندی شده است. «دلتنگی»، «معجزه دست‌های تو»، «شفافیت و زمینی بودن»، «بدهکاری آخیش»، «روایت درد»، «کاسه ای‌کاش»، «هلی‌کوپتر نجات»، «احتمال کرونا، قطعیت سرطان»، «گاز زدن به سیب قرمز»، «تاب‌آوری»، «بعد از بولدوز»، «بازی از دست دادن» و «خاطره می‌شود».
در بخشی از کتاب «موهایم را دوباره خواهم بافت» می‌خوانیم:
«10 روز است که فهمیده‌ام هیچ چیز در زندگی “قطعیت” و “ثبات” ندارد و یک توده کوچک که ابعادش حتی به دو سانت هم نمی‌رسد، می‌تواند همه شالوده زندگی‌ات را بهم بریزد و تو را تبدیل به موجود عجیب و ترسیده‌ای کند که مدام آرزو کنی کاش همه چیز مثل قبل بود و کاش هیچ‌وقت سروکله این توده تهاجمی توی زندگی‌ات پیدا نشده بود. اما این “کاش”ها به جایی نمی‌رسد. همان‌طور که همان لحظه اول که توده را زیر دستم احساس کردم و گفتم کاش غده چربی باشد، نشد. همان‌طور که وقتی در دلم گفتم کاش این دکتر سونوگرافی بی‌سواد، الکی تشخیص داده باشد که توده باید ام‌آرآی و بیوبسی شود، نشد، یا شبیه آن لحظه که نشستم کف خانه و با دست‌هایی که از ترس می‌لرزید، لینک نتیجه “بیوبسی” را باز و کلمه عجیب را توی گوگل سرچ کردم و فهمیدم یعنی نوعی “سرطان” باز توی دلم گفتم کاش اشتباه باشد، اشتباه نبود.
به قول مادربزرگم از هیچ‌کدام از این “کاش”ها هیچ علفی سبز نشد و مجبور شدم از این کلینیک به آن کلینیک و از این بیمارستان به آن بیمارستان بروم که هرچه سریع‌‌تر و تا دیر نشده، این توده از تنم بیرون بیاید، تا بزرگ‌تر نشود، جا خوش نکند و نخواهد برود توی تنم به مهمانی و به قول دکترها باقی “ارگان”ها را هم درگیر کند.
حالا به تعریف علم پزشکی بیمارِ سرطانیِ تازه جراحی شده‌ای هستم که باید منتظر جواب پاتولوژی بماند و نقاهت یک جراحی را بگذراند و اوقات خودش را با دراز کشیدن روی تخت و زل زدن به سقف سفید و کنار آمدن با بحران روزگار بگذراند.»
درباره نویسنده کتاب «دوباره موهایم را خواهم بافت»
نازنین متین‌نیا روزنامه‌نگار ایرانی.
درباره چاپ و نشر کتاب «موهایم را دوباره خواهم بافت»
کتاب «موهایم را دوباره خواهم بافت» از سوی انتشارات زیزفون چاپ و منتشر شده است.
ادامه keyboard_arrow_down
