درباره کشتن

کتاب «درباره‌ی کُشتن» نوشتۀ نسیم مرعشی
جُستارهایی دربارۀ کُشتن و اشکال گوناگون آن در جهانی که غرق جنایت و کشتار است. کتاب «درباره‌ی کُشتن» نوشتۀ نسیم مرعشی مجموعه‌ای است از جستارهایی که همگی به جلوه‌های گوناگون کشتن در وضعیت‌ها و موقعیت‌ها و مکان‌های مختلف می‌پردازند.
در «کتاب درباره‌ی کُشتن» موضوع قتل و معنا و مفهوم قتل و جنایت زیرِ ذره‌بین گذاشته شده و زیستن در جهانی ترسیم شده است که قتل و جنایت، به‌اشکال گوناگون، آن را احاطه کرده است.
نسیم مرعشی در کتاب «درباره‌ی کُشتن» از خلال جستارهایی روایی، پرسش‌هایی دربارۀ کشتن و چراییِ کشتن و معنا و مفهوم کشتن را پیش می‌کشد و خواننده را به تأمل دربارۀ کشتن و وجوه و جلوه‌های گوناگون آن فرامی‌خواند.

مروری بر کتاب «درباره‌ی کُشتن»
در هر یک از جستارهای کتاب «درباره‌ی کشتن» با شکلی از کشتن مواجهیم. نویسنده در این کتاب ما را با خود به سفری در جهان مرگ‌هایی تلخ و اندوهبار می‌برد و در دنیایی پر از خشونت و مرگ می‌گرداند.
در جستاری از کتاب «درباره‌ی کشتن» با کشته شدن گاوهایی که آن‌ها را باهم جنگ می‌اندازند مواجهیم و در جستاری دیگر با مرگ‌ عزیزی در اورژانس بیمارستان که راوی آن را به‌صورت جلوه‌ای از کشتن به تصور درمی‌آورد. یک جستار، ردّ خون و کشتن را در صحرا پی می‌گیرد و جستار دیگر در میدان جنگ. در یک جستار، کشتن در هیئت فرزندکُشی رخ می‌نماید و در جستاری دیگر در هیئت ناوی امریکایی که به هواپیمای مسافربری ایرباس شلیک می‌کند.
این‌گونه است که کتاب «درباره‌ی کشتن» ما را جُستاربه‌جُستار در دنیای مرگ و کشتار می‌گرداند و باب تأمل دربارۀ کشتن و جلوه‌های گوناگون و چرایی و معنای آن را به رویمان می‌گشاید و این موضوع را پیش می‌کشد که کشتن چه هیئت‌ها و جلوه‌ها و اشکال گوناگونی می‌تواند به خود بگیرد.
کتاب «درباره‌ی کشتن» از مقدمه و هفت جستار تشکیل شده است. جستارهای هفت‌گانۀ کتاب «درباره‌ی کشتن» عبارتند از: «آسمان آبی و آفتاب داغ و دریا مهربان است»، «در ساعت پنج عصر»، «رهایی»، «پوست شیر»، «دشت و خون»، «زنده‌ها و زخم‌ها» و «به مقصد آسمان».
در بخشی از مقدمۀ کتاب «درباره‌ی کشتن» می‌خوانید: «جوجه‌ام که پا رویش رفت و بی‌صدا بی‌جان شد؛ گوسفندی که جلوِ پای خواهرم زمین زدند و صبر کردیم تا پاشش ضربان‌دار خون گلویش تمام شد و از رویش رد شدیم؛ مرغی که پدرم سر برید و دور حیاط می‌دوید و می‌افتاد و برمی‌خاست و جان می‌داد؛ و در سال‌های نوجوانی آرزوی مرگ برای کسی که بعدش مُرد و حس سرد این‌که قلب تو او را کُشته. و تماشای ریختن خاک سیاه روی کفن سفیدش، و خنده و بازی در گورستان. کُشتن انگار همیشه با من است. مردی که نیمه‌شب با چوب به در می‌کوبد برای کُشتن پدر آمده. دستی که حیوان را نوازش می‌کند می‌خواهد سرش را ببُرد. چیزی نمی‌گذرد که می‌فهمم صداهایی که ما را از خانه می‌کشاند توی کوچه به دویدن برای کُشتن‌مان است، نه برای این‌که بکشاندمان به بازی، در هوای دم‌کرده‌ی سنگر.
مرگ می‌گذرد. جنازه خاک می‌شود، خون‌ها شسته می‌شوند، گریه‌ها تمام می‌شوند، عزادارها به عزای‌شان عادت می‌کنند، اما تو مدام آن را می‌کاوی. دنبال مرزی می‌گردی که در تقاطع آن اخلاق را به جایی از کُشتن گره بزنی و پیدا نمی‌کنی. کُشتن می‌تواند یک مُردن ساده باشد، آن هم وقتی آرزویش را داری. کُشتن می‌تواند ناگزیر باشد، مثل مرگ سرباز در جنگ. کُشتن می‌تواند مهیب و هولناک باشد و زهر قساوتش در تمام تاریخ، برای تمام نسل‌ها، باقی بماند. اما این مرز کجاست؟ آیا اصلاً مرزی هست؟ و آیا مرز ثابتی هست؟
این کتاب شرح مسیری است که، در احاطه‌ی این‌همه کُشتن، برای پاسخ به این سؤال‌ها پیموده‌ام.»
کتاب «درباره‌ی کُشتن» در نشر چشمه منتشر شده است.

دربارۀ نسیم مرعشی، نویسندۀ کتاب «درباره‌ی کُشتن»
نسیم مرعشی، متولد 1362 در تهران، داستان‌نویس و روزنامه‌نگار ایرانی است. او فارغ‌التحصیل مهندسی مکانیک از دانشگاه علم و صنعت ایران است و همکاری با هفته‌نامۀ «همشهری جوان» را در کارنامۀ کاری خود دارد.
از آثار داستانی نسیم مرعشی می‌توان به رمان‌های «پاییز فصل آخر سال است» و «هرس» اشاره کرد. کتاب «پاییز فصل آخر سال است» او در سال 1394 برندۀ جایزۀ ادبی جلال آل‌احمد شده است.
مرعشی در نگارش فیلمنامۀ فیلم «بهمن» به‌کارگردانی مرتضی فرشباف، نیز همکاری داشته است.