انقلاب و استبداد خاستگاه های خشونت آمیز اقتدارگرایی پایدار

کتاب «انقلاب و استبداد» نوشتۀ استیون لویتسکی و لوکان وی
پژوهشی دربارۀ دلیل پایداری و دوامِ نظام‌های برآمده از انقلابهای رادیکال و خشونت‌آمیز و تبدیل این نظام‌ها به حکومتهایی اقتدارگرا. کتاب «انقلاب و استبداد: خاستگاه‌های خشونت‌آمیزِ اقتدارگرایی پایدار»، با عنوان اصلی Revolution and Dictatorship: The Violent Origins of Durable Authoritarianism، با مطالعۀ موردی حکومت‌هایی که در طول قرن بیستم با اقدامات و ایدئولوژی‌های انقلابیِ رادیکال و خشونت‌آمیز در نقاط مختلف جهان روی کار آمدند و تحلیل ساختار سیاسیِ اقتدارگرایانۀ این نوع حکومت‌ها و چگونگی مواجهه‌شان با تهدیدهای داخلی و خارجی، به ریشه‌یابی دوامِ طولانیِ بسیاری از حکومتهای انقلابیِ رادیکال می‌پردازد و عواملِ مؤثر بر بقای درازمدت آن‌ها را واکاوی می‌کند.
در کتاب «انقلاب و استبداد» سخن از چراییِ دوام درازمدت بسیاری از رژیم‌های انقلابی رادیکال و نیز دلیل سرنگونیِ زودهنگام بعضی دیگر از همین رژیم‌هاست.
در کتاب «انقلاب و استبداد»، ضمن بررسی حکومتهای انقلابیِ اغلب درازمدت و بعضاً کوتاه‌مدتِ مارکسیستی در نقاط مختلف جهان، از ظهور حکومت‌های رادیکالِ بنیادگرای کوتاه‌مدت، یعنی طالبان و داعش، در خاورمیانه نیز سخن رفته است.
متن اصلی کتاب «انقلاب و استبداد» اولین بار در سال 2022 منتشر شده است.

مروری بر کتاب «انقلاب و استبداد»
چرا حکومتهای انقلابی‌ای که با رویکردهایی رادیکال و به‌شیوه‌هایی خشونت‌آمیز روی کار می‌آیند، اغلب به‌جانب اقتدارگرایی مِیل می‌کنند و سرنگونی‌شان هم به‌سادگی میسر نمی‌شود؟ استیون لویتسکی و لوکان وی در کتاب «انقلاب و استبداد» سه عامل مهم و همبسته را، که خود برآمده از عامل اساسیِ دیگری هستند، در پایداری و اقتدارگرایی نظام‌های برآمده از انقلابهای رادیکال دخیل می‌دانند و در طول کتاب، با بررسی موردی انقلابهای مختلف مارکسیستی، نقش مهمّ این سه عامل را در بقا یا میراییِ حکومتهای برآمده از آن انقلابها نشان می‌دهند.
نویسندگان کتاب «انقلاب و استبداد» در این کتاب، با بررسی‌های موردی نظام‌های برآمده از انقلاب‌های رادیکال، چنین نتیجه گرفته‌اند که این نظام‌ها، پس از استقرار، با زنجیره‌ای از واکنش‌های ضدّانقلابی مواجه می‌شوند، چون تغییرات رادیکالی که پدید می‌آورند باعث نگرانی دولت‌های خارجی و نیز نارضایتی گروهی در داخل می‌شود. چنانکه در کتاب «انقلاب و استبداد» نشان داده شده است، اکثر رژیم‌های انقلابیِ قرن بیستم، دربرابر تحرکات ضدّانقلابی، منسجم‌تر و قوی‌تر شده‌اند و این انسجام و قدرت را تحتِ سه عامل به دست آورده‌اند.
سه عاملی که در کتاب «انقلاب و استبداد»، به‌عنوان رازِ بقای رژیم‌های برآمده از انقلاب‌های رادیکال و خشونت‌آمیز، از آن‌ها سخن رفته است، عبارتند از: انسجام‌بخشی به نخبگانِ حکومتِ انقلابی، ایجاد قوۀ قهریۀ نظامیِ قدرتمند و وفادار به انقلاب و ایدئولوژی آن و سرکوب و حذف قدرتهای مخالف جایگزین، که حضورشان تهدیدی برای حکومت مرکزی انقلابی است.
سه عامل فوق، چنانکه در کتاب «انقلاب و استبداد» با ارجاع به نمونه‌های مختلف از حکومتهای انقلابی و رادیکالِ مارکسیستی قرن بیستم، از جمله شوروی و چین، نشان داده شده، چنین حکومتهایی را به‌جانب اقتدارگرایی و استبداد شدید سوق می‌دهند و پایداری آن‌ها را تضمین می‌کنند.
در کتاب «انقلاب و استبداد» همچنین نشان داده شده که بعضی حکومتهای انقلابی، مثل حکومت انقلابی الجزایر، به این دلیل نتوانستند پایدار بمانند که دربرابر واکنش‌های ضدّانقلابی، اقتداری تامّ‌وتمام نشان ندادند.
کتاب «انقلاب و استبداد» همچنین نشان می‌دهد که هرگاه دولتهای مخالف نظام‌های انقلابی رادیکال، از اقتدار و انسجام کافی برای مقابله با این نظام‌ها برخوردار بوده‌اند، مثل مورد خمرهای سرخ در کامبوج، بقای نظام انقلابیِ رادیکال دیری نپاییده است اما در دوره‌های ضعف آن دولتها، مثل مورد روسیۀ شوروی، در زمان بعد از جنگ جهانی اول که دولتهای غربیِ مخالف انقلاب شوروی توان مقابلۀ مقتدرانه با آن را نداشتند، رژیم‌های انقلابی رادیکال توانسته‌اند جایگاه خود را تثبیت و تحکیم کنند و برای مدتی طولانی پایدار بمانند.
کتاب «انقلاب و استبداد» از سه بخش، با عنوانهای «انقلاب‌های کلاسیک»، «رژیم‌های آزادیبخش ملّی» و «توضیح تفاوت در سرنوشت انقلاب‌ها»، نُه فصل و دو پیوست، به نام‌های «تحلیل آماری رژیم‌های انقلابی و غیرانقلابی» و «عملیاتی‌سازی متغیّرهای اصلی» تشکیل شده است.
فصل‌های نُه‌گانۀ کتاب «انقلاب و استبداد» عبارتند از: «نظریه پایداری انقلابی»، «خاستگاه‌های انقلابیِ پایداری اتحاد جماهیر شوروی»، «خاستگاه‌های انقلابیِ پایداری اقتدارگرایی چین»، «پایداری رژیم انقلابی مکزیک»، «خاستگاه‌های رژیم و مسیرهای واگرا در ویتنام، الجزایر و غنا»، «رادیکالیسم و پایداری»، «شکست رادیکالیسم»، «سازگاری و ناپایداری» و «نتیجه‌گیری».

دربارۀ استیون لویتسکی و لوکان وی، نویسندگان کتاب «انقلاب و استبداد»
استیون لویتسکی (Steven Levitsky)، متولد 1968، استاد دانشگاه و دانشمند علوم سیاسی اهل امریکاست. او استاد دانشگاه هاروارد و متخصص در علوم سیاسی تطبیقی است.
تحقیقات لویتسکی بر امریکای لاتین متمرکز است و تحقیق دربارۀ احزاب سیاسی، نظام‌های حزبی، نهادهای ضعیف و غیررسمی، اقتدارگرایی و دموکراتیزه شدن را شامل می‌شود. او تحقیقات ارزنده‌ای دربارۀ رژیم‌های اقتدارگرای رقابتی و نهادهای سیاسی غیررسمی انجام داده است.
از آثار استیون لویتسکی می‌توان به کتاب «دموکراسی‌ها چگونه می‌میرند»، نوشته شده با همکاری دانیل زیبلات، اشاره کرد.

لوکان وی (Lucan Way) پژوهشگر علوم سیاسی اهل امریکاست. پژوهش‌های او در حوزۀ علوم سیاسی، موضوعاتِ دموکراسی، انقلاب، گذار و اقتدارگرایی را دربرمی‌گیرد.
از آثار لوکان وی می‌توان به کتاب «کثرت‌گرایی به‌‌طور پیش‌فرض: خودکامه‌های ضعیف و ظهور سیاست‌های رقابتی» اشاره کرد.

دربارۀ ترجمۀ فارسی کتاب «انقلاب و استبداد»
کتاب «انقلاب و استبداد: خاستگاه‌های خشونت‌آمیزِ اقتدارگرایی پایدار» با ترجمۀ امیر میرحاج، همراه با یادداشتی از مراد ثقفی، در نشر شیرازه منتشر شده است.
امیر میرحاج، متولد 1374، مترجم ایرانی است. از ترجمه‌های او می‌توان به کتاب‌های «تقی ارانی، دانشمندی در برلین»، «تغییرات اقلیمی و آیندۀ بشر» و «نقشۀ جدید جهان: انرژی، تغییرات اقلیمی و تقابل ملت‌ها» اشاره کرد.