شهریار، اثر برجسته ماکیاولی فیلسوف، شاعر و نمایشنامه‌نویس مشهور و اثرگذار ایتالیایی است در باب سیاست. همین اثر اوست که باعث شده بسیاری او را بنیان‌گذار سیاست مدرن بخوانند. شهریار اولین بار در سال 1532 و بعد از مرگ او منتشر شد. حتی پس از چاپ نیز پاپ آن‌را ممنوع کرد و نویسنده‌اش را شیطان خواند. از نظر ماکیاولی شهریار دو نوع است. موروثی و نوبنیاد. در کتاب شهریار، ماکیاولی به شهریار نوبنیاد می‌پردازد و بر این باور است سیاست زاییده هنر انسان است و خلاف جریان طبیعت. با خواندن این کتاب ماهیت قدرت را می‌شناسیم و می‌فهمیم در رسیدن به قدرت و حفظ آن چه باید کرد.
در قسمتی از کتاب شهریار می‌خوانید:
داشتن صفات خوب چندان مهم نیست. مهم این است که پادشاه فن تظاهر به داشتن این صفات را خوب بلد باشد. حتی از این هم فراتر می‌روم و می‌گویم که اگر او حقیقتاً دارای صفات نیک باشد و به آنها عمل کند به ضررش تمام خواهد شد در حالی که تظاهر به داشتن این گونه صفات نیک برایش سودآور است.
مثلاً خیلی خوب است که انسان دلسوز، وفادار، باعاطفه، معتقد به مذهب و درستکار جلوه کند و باطناً هم چنین باشد. اما فکر انسان همیشه باید طوری معقول و مخیر بماند که اگر روزی بکار بردن عکس این صفات لازم شد به راحتی بتواند از خوی انسانی به خوی حیوانی برگردد و بی‌رحم و بی‌عاطفه و بی‌وفا و بی‌عقیده و نادرست باشد.
ادامه keyboard_arrow_down
