گوریل پشمالو

گوریل پشمالو
نمونه‌ای کلاسیک از تئاتر اکسپرسیونیستی. یوجین اونیل در نمایشنامۀ گوریل پشمالو اکسپرسیونیسم را با رئالیسمی تلخ و سیاه می‌آمیزد و درامی دربارة از خودبیگانگی، بحران هویت و تعارض طبقاتی خلق می‌کند. گوریل پشمالو ماجرای کارگری است به نام ینک که در آتشخانۀ یک کشتی کار می‌کند. ینک بدنی تنومند دارد و فیزیک بدنش او را به گوریل شبیه کرده است. او خودش را، به عنوان کارگری قوی که سوخت‌رسان کشتی و باعث حرکت آن است، شخصیتی مهم می‌داند؛ دیگران اما چنین نظری دربارة ینک ندارند و او را تحقیر می‌کنند. ینک دچار بحران هویت شده و در جست‌وجوی هویت خود در شهر پرسه می‌زند و می‌بیند که هیچ‌کس او را تحویل نمی‌گیرد و به او اعتنایی ندارد. ینک به باغ وحش می‌رود که ببیند گوریل، که او را به آن تشبیه می‌کنند، چه شکلی است و این کنجکاوی حادثه‌ای تلخ را برایش رقم می‌زند.
اونیل در نمایشنامۀ گوریل پشمالو به نقد فروکاسته شدن انسان به ماشین در جامعۀ مدرن می‌پردازد. جسم ینک در این نمایشنامه به واسطۀ نوع و محیط کارش تغییر شکل یافته و استحاله و مسخ شده است و این اتفاق در تلاقی با طرد شدن او از جامعه و نادیده‌انگاشته‌شدنش، او را به ورطۀ سقوطی هرچه بیشتر می‌کشاند. گوریل پشمالو به بیانی روایت سقوط هولناک انسان و شأن انسانی در جامعه‌ای نابرابر است.
نمایشنامۀ گوریل پشمالو با ترجمۀ بهزاد قادری در نشر بیدگل منتشر شده است.
دربارة نویسنده: یوجین اونیل (1953- 1888)، نمایشنامه‌نویس آمریکایی و برندة جایزة نوبل ادبیات در سال 1936 میلادی.
رتبۀ گودریدز: 40/3 از 5.