هنر خوشبختی
قطعاتی نغز و خواندنی در باب خوشبختی، به قلمِ یک فیلسوفِ بدبین. آرتور شوپنهاور، که در تاریخ فلسفه شُهره به بدبینی و تلخ‌اندیشی است، در کتاب هنر خوشبختی از منظر خود به مفهوم خوشبختی پرداخته است و این مفهوم را نه در چارچوب نظری و فلسفی محض بلکه در پرتو حکمت عملی و مرتبط با امور و تجربه‌های عملی زندگی بررسی و تحلیل کرده است.
هنر خوشبختی، چنانکه علی عبداللهی در مقدمۀ خود بر ترجمۀ فارسی این کتاب اشاره می‌کند، مجموعه‌ای است گردآمده از قطعات پیش‌تر‌منتشرنشدة آرتور شوپنهاور. عبداللهی در این مقدمه دربارة این مجموعه و شیوة فراهم‌آمدن آن در زبان اصلی می‌نویسد: «این کتاب مجموعه‌ای است از قطعات تاکنون منتشرنشده از شوپنهاور با تصحیح دقیق و موشکافانه. تصحیحی هوشمندانه و با استفاده از نسخه‌های متعدد دست‌نوشته‌های بازمانده از شوپنهاور که در آرشیوهای مختلف فراهم آمده است. منابع پژوهشگر و گردآورنده‌ی این اثر، دو دسته‌اند: یا از خلال دست‌نوشته‌هایی استخراج شده‌اند که در سال‌های مختلف به اهتمام افراد مختلف منتشر شده‌اند، یا از میان آثاری که تاکنون هرگز منتشر نشده‌اند، و کماکان در آرشیو شوپنهاور محفوظ‌اند و در دسترس شوپنهاورپژوهشان قرار دارند.»
کتاب از بخشی با عنوان «شوپنهاور و فلسفه‌ی خوشبختی» و سه مقاله با عنوانهای «هنر خوشبختی، یا حکمت زندگی»، «پنجاه قاعده‌ی زندگی توأم با خوشبختی» و «فلسفه‌ی خوشبختی» تشکیل شده است.
کتاب هنر خوشبختی با ترجمه و مقدمۀ علی عبداللهی و همراه با معرفی برخی آثار شوپنهاور که به زبان فارسی ترجمه شده‌اند، در نشر مرکز منتشر شده است.
دربارة نویسنده: آرتور شوپنهاور (1860 – 1788)، فیلسوف آلمانی.
ادامه keyboard_arrow_down
