ترس و لرز

ترس و لرز
غلامحسین ساعدی را برخی یکی از بنیان‌گذاران رئالیسم جادویی در ایران می‌دانند. نویسنده‌ای که قبل از اینکه این سبک داستان‌نویسی با ترجمه آثار گابریل گارسیا مارکز در ایران رواج پیدا کند داستان‌هایی نوشت که مشخصاتی از این سبک داشت. ترس و لرز یکی از این نوع آثار ساعدی است. این کتاب مجموعه شش قصه به هم پیوسته است که وقایع آن در روستایی محروم در جنوب ایران اتفاق می‌افتد. ساعدی در این کتاب جغرافیایی غریب خلق می‌کند. جغرافیایی پر از کابوس، فقر، گرسنگی، بیماری و باورهای خرافی. آدم‌های قصه‌های ترس و لرز مردمی محروم و گرفتار تنگدستی و عقب‌ماندگی‌اند. مردمی که در جایی حاشیه‌ای و پرت‌افتاده در کنار دریا زندگی می‌کنند؛ دریایی که مدام از اعماق آن صداهایی عجیب و ترسناک به گوش می‌رسد. دریایی که انگار اشباح در آن پرسه می‌زنند. ساعدی در ترس و لرز واقعیت و وهم را به هم آمیخته و حال و هوایی وهم‌آلود و پر از رمز و راز به دست داده است. داستان‌ها در زمینه‌ای واقعی اتفاق می‌افتند اما با ورود یک عنصر غریب به این زمینه واقعی، فضا وهم‌آلود و گاهی ترسناک می‌شود. این عنصر غریب در هر قصه در هیئتی ظاهر می‌شود. یک‌بار در هیئت کودکی عجیب و غریب، یک‌بار در هیئت یک کشتی یونانی و... بیماری، فقر، استثمار، جهل، خرافه، گرسنگی و ترس از عناصر و نیروهای مرموز و ناشناخته از درونمایه‌های اصلی مجموعه داستان ترس و لرز است.
ترس و لرز را انتشارات نگاه منتشر کرده است.
درباره نویسنده: غلامحسین ساعدی (1364-1314)، داستان نویس، نمایشنامه‌نویس، پژوهشگر، منتقد، روزنامه نگار و پزشک ایرانی.
رتبه گودریدز: 85/3 از 5