تاریخ سرّی سلطان در آبسکون
تاریخ می‌گوید که سلطان محمد خوارزمشاه، که مغولان در دوران سلطنت او به ایران حمله کردند، از ترسِ مهاجمان مغول به جزیره آبسکون در دریای خزر گریخت و چهار ماه آخر عمرش را در این جزیره سپری کرد. بهرام بیضائی در فیلمنامه «تاریخ سرّی سلطان در آبسکون» این چهار ماه آخر زندگی سلطان محمد خوارزمشاه را دستمایه قرار داده است؛ چهار ماهی که در تاریخ روایتی از آن نیامده و بیضائی با تخیل خود روایتی از آن ساخته است که خواننده را به تأمل در ماهیت قدرت استبدادی و تنهایی قدرت وا می‌دارد و به تأمل در این موضوع که فرمانروای مستبد وقتی در موقعیت ضعف قرار می‌گیرد چگونه می‌اندیشد. در «تاریخ سرّی سلطان در آبسکون» با وجوه نامرئی تاریخ و گوشه‌های تاریک آن مواجهیم؛ گوشه‌هایی که نه قلم تاریخ‌نگار بلکه تخیل هنرمند می‌تواند به جزئیات آن راه یابد و آنها را به تصور در آورد. بیضائی در این فیلمنامه فرمانروای مستبد را در لحظه‌ای به تصویر کشیده است که او از حیطه اقتدارش بیرون افتاده، تاج و تختش از او گرفته شده، قلمروش چپاول شده و حالا او تنها و مطرود و مغموم و خسته در جزیره‌ای به سر می‌برد و در این حال، گذشته همچون کابوسی به سراغش می‌آید و ارواح مردگان او را بابت اعمالش محاکمه می‌کنند.
فیلمنامه «تاریخ سرّی سلطان در آبسکون» در انتشارات روشنگران و مطالعات زنان منتشر شده است.
درباره نویسنده: بهرام بیضائی (- 1317)، کارگردان تئاتر و سینما، نمایشنامه‌نویس، فیلمنامه‌نویس، تدوین‌گر، پژوهشگر، مقاله‌نویس، داستان‌نویس، مترجم و شاعر ایرانی.
رتبه گودریدز: 3/70 از 5.
ادامه keyboard_arrow_down
