محاکمۀ میرزا رضای کرمانی
گردونۀ ادبیات معاصر فارسی را که بنگریم، چند نام در آن مانند ستاره می‌درخشند. غلامحسین ساعدی، یا همان گونه که آثارش را امضا می‌کرد «گوهرمراد»، به طور قطع یکی از این نام‌هاست. او که از اوایل دهۀ سی شمسی به طور جدی نوشتن را آغاز کرد، با الهام از فضاهای روستایی و مراودات ساکنان آن، در فضای خفقان دوران خود دست به کار نگارش روایاتی شد که در پس ظاهر ساده‌اش، مفاهیم اجتماعی و گاه سیاسی نیز نهفته بود. ساعدی به واسطۀ پیشینۀ طبابت، در روان‌کاوی و پردازش شخصیت‌های داستان‌هایش نیز سبکی منحصربه‌فرد داشت.
ساعدی اما در کنار داستان‌ها، نمایشنامه‌نویس متبحری هم بود. مجموعۀ «پراکنده‌ها و از یاد رفته‌ها»، که به همت حمید تبریزی گردآوری شده است، نمایشنامه‌ها، فیلمنامه‌ها و سفرنامه‌هایی است که از او به یادگار مانده. کتاب «محاکمۀ میرزا رضای کرمانی» از همین مجموعه شامل هشت نمایشنامه و چهار یادداشت در زمینۀ تئاتر از ساعدی است.
دربارۀ نویسنده: غلامحسین ساعدی (1314 ـ 1364 ه.ش)، با نام مستعار «گوهرمراد»، نویسنده و نمایشنامه‌نویس و پزشک، صاحب آثاری مانند «عزاداران بیل»، «چوب‌به‌دست‌های ورزیل» و...
ادامه keyboard_arrow_down
