کتاب باران تابستان اثر مارگریت دوراس نه داستان است نه نمایشنامه.هم داستان است هم نمایشنامه. آدم‌های دوراس عجیبند، غریبند. خانواده‌ای که دوراس قصه‌شان را تعریف می‌کند، هویتی ندارند. اصالت پدر و مادر معلوم نیست. آنها زبان مادریشان را تقریبن از یاد برده‌اند و سن فرزندانشان نامشخص است. شخصیت اصلی داستان، ارنستو، بین دوازده تا بیست سال دارد با جثه‌ای بزرگ. خودش می‌گوید به طور خاصی رشد کرده تا تفاوت بین خودش و مادرش را جبران کند. هر چند فایده‌ای نداشته. مادر هیچ علاقه‌ای به زندگی ندارد. بهترین لحظه‌اش در خاطره‌ای‌ست در هفده سالگیش در قطار. همه می‌ترسند که مادر یکهو ول کند و ناپدید شود. پدر تبار ایتالیای دارد و دست به هیچ کاری نمی‌زند. زندگیشان از اعانه و کمک های شهرداری می‌گذرد. ژن خواهر ارنستو روحیه‌ای آتشین دارد. آرام است با این حال شکلی از ویرانگری. ویرانگری که هر لحظه انتظار داری چیزی را به آتش بکشد. بقیه برادرز و سیسترزند. اعضای این خانواده چندین اسم دارند. نشانه‌هایی دیگر از چند پاره گی هویتی. همه غیر از آنها هم سن مشخصی دارند و هم اسم مشخص. آقای معلم فقط آقای معلم است.
ادامه keyboard_arrow_down
