اعتماد
زنی به نام باربارا برای دیدار با نامزدش، مارتین، به پاریس آمده است. از مارتین اما خبری نیست و یک لیموزین باربارا را به هتل آورده است. باربارا وقتی وارد اتاقش در هتل می‌شود تلفن اتاق زنگ می‌خورد. مردی پشت خط است که خود را لئون و دوست مارتین معرفی می‌کند. ماجرا در ابتدا به نظر چندان نگران‌کننده نیست، اما خیلی زود وجوهی شک‌برانگیز و ترسناک پیدا می‌کند. مارتین قبلاً در نامه‌اش به باربارا به او گفته است که به خطر افتادن در ماجرایی سیاسی او را مجبور به آمدن به پاریس کرده است. حالا مردی که خود را لئون می‌نامد حرفهایی می‌زند که معلوم است همه چیز را درباره مارتین و باربارا می‌داند. اما لئون واقعاً کیست؟ آیا همان کسی است که ادعا می‌کند؟ باربارا در برابر لئون سردرگم می‌شود. لئون او را در تنگنای ناجوری قرار داده است. آریل دورفمن در رمان اعتماد از حس ناامنی و بی‌اعتمادی در فضایی خفقان‌زده سخن می‌گوید و از خود را تحت نظارت چشمهای نامرئی دیدن در چنین فضایی. اعتماد داستان سیستمی پلیسی است که در سیطره آن راست و دروغ از هم قابل تشخیص نیستند و همه چیز در هال‌ای از راز و ابهامی هراس‌آلود است. رابطه لئون و باربارا و مکالمه‌های تلفنی‌شان در این رمان به خوبی نشانگر ناامنی، بی‌اعتمادی، ترس، سردرگمی و گم‌شدن هویت آدم‌ها و تشخیص‌ناپذیر شدن راست و دروغ در فضایی پلیسی و خفقان‌زده است.
اعتماد با ترجمه و مقدمه عبدالله کوثری در نشر آگه منتشر شده است.
درباره نویسنده: آریل دورفمن (- 1942)، داستان‌نویس، نمایشنامه‌نویس، جُستارنویس و فعال حقوق بشر آرژانتینی – شیلیایی – آمریکایی.
ادامه keyboard_arrow_down
