نظریه ی انتقادی مکتب فرانکفورت

نظریه انتقادی مكتب فرانكفورت در علوم اجتماعی و انسانی
مؤسسه تحقیقات اجتماعی دانشگاه فرانکفورت در سال 1923 تأسیس شد. از دل این مؤسسه متفکرانی بیرون آمدند که چپِ نو و نظریه انتقادی را پایه‌گذاری کردند و مکتبی را به وجود آوردند که به نام مکتب فرانکفورت شناخته می‌شود.
ماكس هوركهایمر، تئودور آدورنو، والتر بنیامین، اریك فروم و هربرت ماركوزه از متفکران و نظریه‌پردازان شاخص مکتب فرانکفورت در دوره‌های اول شکل‌گیری آن هستند. بعدها یورگن هابرماس سعی کرد رویکردهای نظری این مکتب را احیاء کند.
حسینعلی نوذری در کتاب نظریه انتقادی مكتب فرانكفورت در علوم اجتماعی و انسانی نحوه شکل‌گیری مؤسسه فرانکفورت و خط سیر آن را شرح داده و نیز به مرور و بررسی اندیشه‌ها و مفاهیم مطرح شده از سوی متفکران مکتب فرانکفورت و روش و رویکرد آنها در تحلیل مسائل اجتماعی پرداخته است.
كتاب شامل شش فصل است. در فصل اول از میراث سیاسی ـ اجتماعی آلمان در تاریخ معاصر سخن رفته است.
فصل دوم به بررسی چگونگی ظهور و تكوین مكتب فرانكفورت اختصاص دارد و فصل سوم به معرفی اصول، مبانی و رویكردهای گوناگون نظریه‌ انتقادی.
نظریه‌ انتقادی و علوم اجتماعی موضوع فصل چهارم کتاب است و فصل پنجم هم به نظریه‌ فرهنگ و زیبایی‌شناسی و هنر اختصاص دارد.
نویسنده در فصل ششم و پایانی کتاب به نظریات یورگن هابرماس و كوشش‌های او برای بازسازی نظریه‌ انتقادی پرداخته است.
نظریه انتقادی مكتب فرانكفورت در علوم اجتماعی و انسانی در نشر آگه منتشر شده است.
درباره نویسنده: حسینعلی نوذری (- 1336)، پژوهشگر حوزه علوم سیاسی و مترجم ایرانی.
رتبه گودریدز: 14/4 از 5.