بچه‌هایمان به ما چه می‌آموزند؟ (درس‌هایی درباره لذت زندگی، عشق و هشیاری)
از بچه‌داری و بچه‌بزرگ‌کردن و رابطه والدین با کودک که سخن به میان می‌آید، فوراً آموزه‌ها و امر و نهی‌های خشک تربیتی تداعی می‌شود. بسیاری از ما گمان می‌کنیم فقط ما هستیم که به عنوان پدر یا مادر به فرزندان‌مان چیزهایی یاد می‌دهیم و آن‌ها را تربیت می‌کنیم. اما پیرو فروچی در کتاب «بچه‌هایمان به ما چه می‌آموزند؟ (درس‌هایی درباره لذت زندگی، عشق و هشیاری)»، به زبانی ساده و شیرین و قصه‌وار و آمیخته به طنز و شوخ‌طبعی و با مثال‌هایی از نوع مراوده خودش با فرزندانش، به ما می‌گوید که بچه‌داری و رابطه والدین با فرزندان‌شان صرفاً به معنای آموزش خشک اصول تربیتی و رفتاری به بچه‌ها نیست. او در این کتاب با نکته‌سنجی زوایای باریک روابط والدین و فرزندان را می‌کاود و سعی دارد، به زبانی صمیمانه و به دور از شیوه‌های رایج در کتاب‌های متعارف روانشناسی و حتی در تقابل با آن کتاب‌ها، این نکته را گوشزد کند که به رابطه و تعامل با فرزندان‌مان به چشم یک فرایند لذت‌بخش و نه یک وظیفه تربیتی و آموزشی نگاه کنیم. فروچی نشان می‌دهد که چه چیزها می‌توان از بچه‌ها آموخت. به اعتقاد فروچی کودکان زندگی در زمان حال و توجه و دقت در آدم‌ها و محیط پیرامون و دنیای واقعی را به ما می‌آموزند و یادمان می‌دهند که مدام در هپروت و عالم خیال سیر نکنیم.
«بچه‌هایمان به ما چه می‌آموزند؟ (درس‌هایی درباره لذت زندگی، عشق و هشیاری)» با ترجمه و مقدمه مهسا ملک مرزبان در نشر نی منتشر شده است.
درباره نویسنده: پیرو فروچی (- 1946)، روان‌در‌مان‌گر و فیلسوف ایتالیایی.
رتبه گودریدز: 4/13 از 5.
ادامه keyboard_arrow_down
