برادران کارامازوف
«اگر قرار بر این باشد که ایمان به بقا در بشر از میان برداشته شود، نه تنها عشق بلکه هرگونه نیروی زندهٔ نگهدارندهٔ زندگی به یکباره می‌خشکد. به‌علاوه، چیزی غیراخلاقی نیست و همه چیز، حتی آدمخواری هم، مجاز می‌شود.»
از متن کتاب
«برادران کارامازوف» آخرین و مشهورترین اثر فئودور داستایفسکی، نخستین بار به صورت پاورقی در سال‌های(80-1879) در نشریه پیام‌آور روسی منتشر شد. گویا قرار بوده این رمان، قسمت اول از یک مجموعه سه‌گانه باشد، اما نویسنده چهار ماه بعد از انتشار کتاب درگذشت.
داستان کتاب، ماجرای خانواده‌ای عجیب و شرح نحوهٔ ارتباطی است که بین فئودور کارامازوف، پیرمرد فاسدالاخلاق و متمول با سه پسرش به نام‌های میتیا، ایوان و آلیوشا و پسر نامشروعش به نام اسمردیاکوف وجود دارد. «برادران کارامازوف» رمانی فلسفی است که به‌طور عمیقی در حوزهٔ الهیات و وجود خدا، اختیار و اخلاقیات می‌پردازد. از زمان انتشار این رمان توسط بسیاری از اندیشمندان و دانشمندان همانند آلبرت اینشتین، زیگموند فروید، مارتین هایدگر، کورت ونگات، لودویگ ویتگنشتاین و پاپ بندیکت شانزدهم مورد تحسین قرار گرفته‌است و به عنوان یکی از بهترین اثرها در ادبیات شناخته شده‌است.
داستایفسکی با نفوذ به عمق جان و افکار و تمایلات شخصیت‌های قصه‌اش، از منظری بی‌طرف، ما را با انسانی روبرو می‌کند که با زندگی، تمایلات، ارزش‌ها و خطاهای انسانی‌اش درگیر است؛ انسانی که لحظه‌ای از سوالات اخلاقی فارغ نمی‌شود؛ انسانی عریان؛ با تمام ضعف‌ها و خواستن‌ها و تمایلات و نمایش‌هایش؛ این انسان تلاش می‌کند پیش چشم خود و پیش چشم سایرین حیثیت اخلاقی‌اش را نبازد؛ تلاش دیمیتری برای تبرئه خودش از اتهام دزدی، نمونه‌ای بارز از چنین تلاشی است.
این کتاب از نظر شخصیت‌پردازی و روایت، یکی از شاه‌کارهای دنیای ادبیات محسوب می‌شود. «برادران کارامازوف» با ترجمۀ «صالح حسینی» در انتشارات «ناهید» منتشر شده است.
دربارۀ نویسنده: فئودور داستایفسکی (1821-1881) نویسندۀ برجستۀ روس.
رتبۀ گودریدز: 4 از 5
ادامه keyboard_arrow_down
