وکیلی سودجو و زرنگ، با استفاده از راز فردی دیگر، یک شبه ثروت هنگفتی به جیب می‌زند. حادثه‌ای نقشه وکیل را که خواهان عیش و عشرت و افزایش ثروت است به‌هم می‌ریزد و مسیر زندگی‌اش را تغییر می‌دهد. زندانی لاس لوماس، که در سال 1980 نوشته شده ،داستانی است نه چندان بلند اما پراتفاق و با ریتم تند. راوی داستان خود وکیل، جناب نیکلاس سارمینتو، است و آن را با طنزی تلخ برای مخاطبانش بازگو می‌کند، مخاطبانی که انگار از راه تلفن شنونده‌ی این روایت هستند و دائم از سوی وکیل با تحقیر و عتاب مورد خطاب قرار می‌گیرند. کارلوس فوئنتس از آغاز کارش در سال‌های 1950 رویکردی انتقادی به جامعه‌ی مکزیک، به‌خصوص جامعه‌ی مکزیک پس از انقلاب، داشت. در زندانی لاس‌لوماس این نگاه متوجه آن طبقه‌ی متوسط نوکیسه‌ای است که پس از جنگ جهانی دوم از موقعیت استثنایی آمریکای لاتین استفاده کرد و ثروت اندوخت. طبقه‌ای که آمریکازدگی در رفتارش مشهود بود. زندانی لاس‌لوماس از این جهت به مرگ آرتمیو کروز، دیگر رمان معروف فوئنتس، شباهت دارد.
ادامه keyboard_arrow_down
