برفک
تصویری آشوبناک و اضطراب‌آفرین از جامعه‌ای که دارد زیرِ بار خرت و پرت و اشیاء و تکنولوژی و رسانه خرد می‌شود. دان دِلیلو در رمان برفک از همان آغاز اضطراب و دلشوره و احساس ناامنی از بودن در میان اغتشاش ناشی از مصرف دیوانه‌وار و فرهنگ منحط را به خواننده القا می‌کند. وقایع این رمان در آمریکای دهه هشتاد میلادی روی می‌دهد و شخصیت اصلی آن یک استاد دانشگاه است. برفک رمانی است در نقد مصرف‌زدگی و سیطره رسانه؛ رمانی که آن را یکی از مهمترین رمان‌های پست‌مدرن می‌دانند. در بخشی از این رمان می‌خوانید: «جای ما در سنتنری هال است، ساختمانی با روکار آجر تیره که با دپارتمان فرهنگ عامه اشتراکی ازش استفاده می‌کنیم، اسم رسمی دپارتمان‌شان هست محیط‌های امریکایی. گروه عجیبی است. استادانش تقریباً همه مهاجران نیویورکی هستند، باهوش، خشن، عشق فیلم، دیوانه جزئیات بی‌اهمیت. این‌جایند تا زبان طبیعی فرهنگ را رمزگشایی کنند، تا برای لذات درخشنده‌ای که در کودکیِ تحتِ سیطره فرهنگ اروپایی‌شان تجربه کرده‌اند فرمول ریاضی درست کنند – قرائت ارسطویی کاغذ آدامس و شعرهای تبلیغات پودر لباس‌شویی. رییس دپارتمان آلفونس (فست فود) استومپاناتو است، مردی بدعنق با سینه‌ای فراخ که نمایشگاه دایمی کلکسیون بطری نوشابه‌های قبل از جنگش روی تاقچه برپاست. تمام اساتید مرد هستند، لباس‌شان چروک است و موی‌شان ژولیده و موقع سرفه سر را زیر بغل فرو می‌کنند. دسته‌جمعی به رؤسای اتحادیه کامیون‌داران می‌مانند که برای احراز هویتِ همکار مُثله‌شده‌شان دور هم جمع شده باشند. حسی که القا می‌کنند تلخی فراگیر است، بدگمانی و دسیسه‌چینی.»
برفک با ترجمه و مقدمه پیمان خاکسار در نشر چشمه منتشر شده است.
درباره نویسنده: دان دِلیلو (- 1936)، داستان‌نویس، نمایشنامه‌نویس، فیلمنامه‌نویس و جُستارنویس آمریکایی.
ادامه keyboard_arrow_down
