بعدِ زلزله
مجموعۀ شش قصه که هاروکی موراکامی آنها را چندسال بعد از زلزلۀ مهیب و ویرانگر کوبۀ ژاپن نوشت. قصه‌های مجموعۀ بعدِ زلزله اگرچه هیچ کدام مستقیماً دربارة زلزلۀ کوبه و زمان وقوع آن نیستند، اما به نحوی به کوبه و آن زلزله ربط پیدا می‌کنند. کوبه به شکلی غریب و رازآلود در این قصه‌ها حضور دارد. قصه‌هایی که در این مجموعه می‌خوانید عبارتند از: «اُتویی در چشم‌انداز»، «تایلند»، «اَبَرقورباغه توکیو را نجات می‌دهد»، «شیرینی‌عسلی»، «بشقاب‌پرنده در کوشیرو» و «همه‌ی بچه‌های خدا حق دارند برقصند». آنچه می‌آید قسمتی است از داستان اُتویی در چشم‌انداز از این مجموعه: «مثل همیشه، جونکو فکرش رفت به قصه‌ی آتش‌درست‌کردنِ جک لندن. قصه‌ی مردی که در نواحی برفی آلاسکا تنها سفر می‌کرد و کوشش‌های او برای روشن‌کردنِ آتش. مرد باید از پسِ آتش‌درست‌کردن برمی‌آمد وگرنه یخ می‌زد و می‌مُرد. خورشید داشت غروب می‌کرد. جونکو زیاد قصه نخوانده بود اما این یک قصه‌ی کوتاه را بارها و بارها خوانده بود، از همان وقتی که معلم‌شان در تعطیلات تابستانی سالِ اول دبیرستان، این قصه را موضوعِ نوشتنِ مقاله برای کلاس تعیین کرده بود. هربار داستان را می‌خواند صحنه‌هایش تمام و کمال در ذهنش شکل می‌گرفت. چنان می‌توانست ترس و امید و یأسِ مرد را حس کند انگار این‌ها همه احساساتِ خودش‌اند. می‌توانست تپشِ قلب مرد را، همچنان که داشت تا آستانه‌ی مرگ جان می‌کَند، حس کند. با این حال از همه مهم‌تر این بود که خودِ مرد هم اساساً مشتاقِ مُردن بود.»
بعدِ زلزله با ترجمۀ بهرنگ رجبی در نشر چشمه منتشر شده است.
دربارة نویسنده: هاروکی موراکامی (- 1949)، داستان‌نویس ژاپنی.
ادامه keyboard_arrow_down
