گرسنگی: سرگذشت بدن (من)
سرگذشت زنی که پرخوری و چاقی مفرط را به عنوان سلاحی علیه تعرض به کار گرفته است. رکسانه گی در کتاب اتوبیوگرافیک «گرسنگی: سرگذشت بدن (من)» از تجربه چاقی به مثابه تجربه طردشدگی از جامعه‌ای می‌نویسد که برای بدن مطلوب معیارها و قواعدی مشخص گذاشته که اکر کسی به آن معیارها نرسد و از چارچوب آن قواعد بیرون بزند از جامعه طرد می‌شود و مورد بی‌اعتنایی قرار می‌گیرد. «گرسنگی: سرگذشت بدن (من)» کتابی است علیه کالاشدگی بدن‌ها. رکسانه گی در این کتاب به صراحت شرح می‌دهد چگونه بعد از تجربه وحشتناک تجاوز تصمیم گرفت بدن خود را با پرخوری از شکل بیندازد تا از خطر تجاوز ایمن بماند. او از رنجی می‌نویسد که برای دستیابی به امنیتی این‌چنین تحمل کرده است و به صراحت اعلام می‌کند که کتابش کتابی درباره موفقیت زنی که می‌خواهد وزن کم کند نیست، بلکه یک اعتراف است. او درباره آنچه در این کتاب با آن مواجه می‌شویم می‌نویسد: «این‌ها کریه‌ترین، زبون‌ترین و عریان‌ترین بخش‌های وجود من‌اند. این حقیقت من است. این سرگذشت بدن (من) است، زیرا غالباً به داستان بدن‌هایی چون بدن من اعتنایی نمی‌کنند، مردود شمرده یا به استهزا کشیده می‌شود. مردم بدن‌هایی چون بدن مرا می‌بینند و خیال‌های خودشان را می‌بافند. آن‌ها خیال می‌کنند که چرایی بدن این‌چنینی مرا می‌دانند. نمی‌دانند. این داستانی از پیروزی نیست، اما داستانی است که باید گفته شود و سزاوار شنیده شدن است.»
«گرسنگی: سرگذشت بدن (من)» با ترجمه نیوشا صدر در نشر چترنگ منتشر شده است.
درباره نویسنده: رکسانه گی (- 1974)، داستان‌نویس، ویراستار، منتقد و مفسر اجتماعی امریکایی.
ادامه keyboard_arrow_down
