هندرسون شاه باران

هندرسون شاه باران
رمانی کُمیک با درونمایه‌های فلسفی و اخلاقی. سال بلو در رمان هندرسون شاه باران روایتگر قصه مردی ثروتمند است که در پنجاه و پنج سالگی، در جست‌وجوی معنای زندگی، به آفریقا رفته و با قبایل آفریقایی دمخور شده است، چرا که بابت گذشته‌اش احساس گناه می‌کند و معتقد است آدمی بی‌سرو‌پا بوده است. اینک سطرهایی از این رمان: «یک روز توی کتابی خواندم: "بخشایش گناهان یک چیز همیشگی است و لازم نیست آدم از اول پرهیزکار باشد." این جمله خیلی به دلم نشست، به طوری که مرتب آن را با خودم تکرار می‌کردم. ولی بعد از مدتی یادم رفت آن را توی چه کتابی خوانده‌ام. پدرم برایم هزاران کتاب به جا گذاشته بود و خودش هم چند تایی کتاب نوشته بود. این جمله هم توی یکی از همین کتاب‌ها بود. بنابراین شروع کردم به ورق زدن کتاب‌ها، ولی تنها چیزی که پیدا کردم، پول بود. چون پدرم عادت داشت از اسکناس به جای چوب‌الف استفاده کند. فرقی نمی‌کرد چه اسکناسی باشد. هر اسکناسی که توی جیبش داشت. پنج دلاری، ده دلاری، بیست دلاری. حتی بعضی اسکناس‌های بلااستفاده سی سال پیش را پیدا کردم. لای رمان‌های آب‌دوغ‌خیاری جلدکاغذی. به خاطر نوستالژی گذشته از دیدن‌شان خوشحال می‌شدم. در کتابخانه را می‌بستم که بچه‌ها مزاحم نشوند و تمام بعد از ظهر را بالای نردبان به تکاندن کتاب‌ها می‌گذراندم. اسکناس‌های مختلف پخش می‌شد روی زمین. ولی آن جمله را پیدا نکردم.»
هندرسون شاه باران با ترجمه مجتبی عبدالله‌نژاد در نشر نو منتشر شده است.
درباره نویسنده: سال بلو (2005 – 1915)، داستان‌نویس و نمایشنامه‌نویس آمریکایی کانادایی‌تبار و برنده نوبل ادبیات سال 1976.