همه می‌میرند
داستانی درباره مرگ و بی‌مرگی و احساس پوچی و ملال و بیهودگی و بی‌انگیزگیِ ناشی از برخورداری از زندگی جاودان و حیات نامیرا. سیمون دوبوار در رمان همه می‌میرند داستان مردی به نام رایموند فوسکا را روایت می‌کند که فرمانروای شهر کوچک کارمونا در ایتالیاست، اما به این قلمروِ کوچک راضی نیست و در صدد بر می‌آید قلمروِ تحت حکومت خود را گسترش دهد. فوسکا از سویی آرمان‌هایی بزرگ و نیک‌خواهانه در سر دارد و می‌خواهد مردم تحت حکومتش زندگی خوب و عادلانه‌ای داشته باشند. او دوست دارد آزادی و عدالت را به مردم هدیه دهد و درمی‌یابد برای تحقق این آرمان‌ها باید به نامیرایی دست یابد و قلمروش را نیز گسترش دهد و بر تمام جهان حاکم شود. فوسکا به نامیرایی دست می‌یابد و قلمروِ خود را نیز گسترش می‌دهد اما از این رهگذار به حقایق تازه‌ای دست پیدا می‌کند؛ حقایقی که او را با احساس پوچی بابتِ نامیرایی‌اش مواجه می‌کنند. فوسکا می‌بیند که نامیرایی نه سرآغاز تلاش او برای تحقق آرمانهایش، بلکه آغاز احساس بیهودگی و معناباختگی و فقدان انگیزه برای فعالیت است. لحظه‌های زندگی دیگر برای او معنا و ارزشی ندارند و بی‌مرگی فوسکا را به ورطه ملال و پوچی و دلمردگی می‌کشاند، چرا که این مرگ است که به زندگی معنا می‌دهد. فوسکا همچنین درمی‌یابد که برای مردم آنچه که خودشان با دست خود انجام می‌دهند ارزشمند است نه آنچه که به آنها داده می‌شود.
رمان همه می‌میرند با ترجمه مهدی سحابی در نشر نو منتشر شده است.
درباره نویسنده: سیمون دوبوار (1986 – 1908)، فیلسوف و نویسنده فرانسوی.
ادامه keyboard_arrow_down
