کیمیای سعادت
در حیطه اخلاق و عرفان ادبیات فارسی کتب بسیار با نثرهایی متفاوت وجود دارد. کتاب «کیمیای سعادت» یکی از برجسته‌ترین کتب ادبیات فارسی است که نثری زیبا و روان دارد. «امام محمد غزالی» کتاب را در قرن پنجم، در باب مفاهیم اخلاقی و عرفانی نوشته است. بهتر است بدانید: بسیاری از دانشوران کتاب «کیمیای سعادت» را «دایره المعارف اسلامی و عرفانی» نام نهاده‌اند. اثر به سبب استفاده از اصطلاحات زیبا و شیوایی سخن، به کار بردن تشبیه و استعاره‌های دلپذیر، در زمان حال نیز تازگی دارد و همچنان لطیف و شیرین است. بسیاری از خوانندگان «کیمیای سعادت» را مانند دیگر کتب کهن ادبی گنجینه‌ای نایاب از اخلاق معرفی می‌کنند. اثر چهار عنوان و چهار رکن دارد که عبارتند از خودشناسی، خداشناسی، دنیاشناسی و آخرت شناسی، رکن‌ها نیز عبارتند از دو رکن ظاهر و دورکن باطن که هر کدام رکن‌ها نیز، شامل ده اصل هستند و هر کدام از اصل‌ها به چند بخش تقسیم می‌شوند. بهتر است بدانید: در اصل کتاب «کیمیای سعادت» چکیده‌ای از اثر بزرگ و حجیم «امام محمد غرالی» با نام «احیاء علوم الدین» است که به زبان مادری خود یعنی فارسی نوشته است. ناگفته نماند: «سیدحسین خدیوجم» بعد از بررسی و مقابله 14 نسخه مختلف این اثر بعد از 15 سال صرف زمان و تلاش و اهتمام بسیار آن را منتشر کرد. علاقه‌مندان به آثار ادبی و متون کهن ایران، از مطالعه اثر لذت می‌برند.
درباره‌نویسنده: ابو حامد امام محمد غزالی (450 ـ 505 ه.ق ) متکلم و فقیه ایرانی قرن پنجم، صاحب اثر «احیاءعلوم الدین یا احیاءالعلوم»
ادامه keyboard_arrow_down
