دلهره های کودکی

کتاب «دلهره‌های کودکی» اثر آلیس میلر
کتابی پرفروش که ریشه‌های خشونت را در آموزش سنتی کودکان پی می‌گیرد و راهکارهایی برای بازیابی خود و گذشته سرکوب‌شده‌مان ارایه می‌دهد. کتاب «دلهره‌های کودکی» با زیر عنوان «جست‌وجوی خود واقعی» از نسخه انگلیسی اثر با عنوان «The Drama of the Gifted Child: The Search for the True Self» به فارسی ترجمه شده است.
«دلهره‌های کودکی» کتاب پرفروش آلیس میلر درباره آسیب‌های روانی دوران کودکی است که شهرتی جهانی برای او به همراه آورد.
ترجمه فارسی کتاب «دلهره‌های کودکی» بر اساس ویراست بازبینی شده اثر صورت گرفته است. آلیس میلر کتاب «دلهره‌های کودکی» را در ابتدا بر اساس قواعد روان‌کاوی نوشت اما پس از مدتی این قواعد را زیر سوال برد و حتی آنها را گمره‌کننده نامید و از این رو به بازبینی اساسی این کتابش پرداخت.
کتاب «دلهره‌های کودکی» را به طور خلاصه می‌توان دری به زندگی گذشته دانست که در آن به زخم‌های روحی در سال‌های اولیه زندگی و سرکوب آنها توجه شده است.
آلیس میلر در کتاب «دلهره‌های کودکی» نشان می‌دهد که سرکوب زخم‌های به جا مانده از کودکی شخصیت کودک را در آینده شکل می‌دهد.

مروری بر کتاب «دلهره‌های کودکی»
کتاب «دلهره‌های کودکی» به طور خلاصه این باور کلی آلیس میلر را طرح می‌کند که: همه ما در دوران کودکی تلاش می‌کنیم خواسته‌های والدین‌مان را برآورده کنیم چه این خواسته‌ها به زبان آورده شده باشند و چه بیان نشده باشند چه منطقی باشند و چه غیرمنطقی. در این روند، چشممان را بر نیازها و احساسات واقعی خودمان می‌بندیم. در زندگی بزرگسالی، این امر مانند هدایت کشتی بدون استفاده از قطب‌نما است. اگر ندانیم چه کسی هستیم و احساسات‌مان چیست و چه می‌خواهیم، حتی در بزرگسالی نیز تحت‌تاثیر انتظاراتی قرار می‌گیریم که از دوران کودکی بر ما تحمیل شده‌اند، همان انتظارات که به هرحال نه به خاطر عشق، بلکه به خاطر توهم عشق برآورده کردیم.
آلیس میلر در کتاب «دلهره‌های کودکی» معتقد است که سرکوب آسیب‌های روحی در دوران کودکی ریشه اصلی اختلالات روانی و جنایتکاری است. ممکن است سرکوب و انکار در دوران کودکی برای کودک لازم به نظر برسد، ولی هزینه‌ای که به بار می‌آورد خود را در دوران بزرگسالی نشان می‌دهد. میلر می‌گوید اگر در دوران بزرگسالی می‌خواهیم یک زندگی آزادانه‌تر و معنادارتر داشته باشیم و فرزندان خود را در معرض چیزهایی قرار ندهیم که در گذشته‌های دور سرکوب کرده‌ایم ولی هنوز با خودمان حمل‌شان می‌کنیم، می‌توانیم، و باید آن سرکوب‌ها را درهم بشکنیم و از احساسات واپس‌رانده‌مان استقبال کنیم.
نویسنده کتاب «دلهره‌های کودکی» می‌گوید جلوگیری از کودک‌آزاری با افزایش آگاهی مردم امکان‌پذیر است. برای مثال، اگر در مورد کشفیات جدید در مورد اهمیت ارتباط بین مادر و نوزاد با چشم و تماس بدنی بیشتر اطلاع‌رسانی کنیم، از بسیاری از آسیب‌ها و ناراحتی‌های غیرضروری پیشگیری کرده‌ایم. برقراری چنین ارتباطی هورمون‌هایی را در بدن مادر آزاد می‌کند که فقط در آن لحظه و با حضور نوزاد ترشح و باعث عمیق‌تر شدن عشق مادر به فرزندش می‌شود.
کتاب «دلهره‌های کودکی» دارای سه بخش کلی با این عناوین است: «ماجرای کودک با استعداد و داستان روان‌درمانگر شدن ما»، «افسردگی و خودنمایی: دو شکل مرتبط انکار» و «دور باطل خوارشماری».
آلیس میلر در انتهای کتاب «دلهره‌های کودکی» متنی هم به خطاب به خواننده با عنوان کلام پایانی آورده است. او در جایی از این بخش از کتاب به این نکته اشاره کرده که «دلهره‌های کودکی» عکس‌العمل‌های شدیدی در خوانندگان ایجاد کرده و او از خود می‌پرسیده دلیل این موضوع چیست؟
نویسنده کتاب «دلهره‌های کودکی» معتقد است بیشتر خوانندگانی که تحت تاثیر این اثر قرار می‌گیرند کسانی هستند که به نوعی حس می‌کنند کتاب داستان آنها را بازگو می‌کند، داستانی که شاید آنها تا آن موقع کاملا سرکوبش کرده بودند. اما احساسات‌شان آنها را به بنیان‌های اصلی خود بازمی‌گرداند؛ بنیان‌هایی که آن‌ها مانند چیزی خطرناک از خود دورش کرده بودند در حالی که آن بنیان‌ها هنوز چیزی آشنا را در خود نگه داشته بودند: واقعیت آنها را. در این روند، خوانندگان کتاب «دلهره‌های کودکی» ممکن است امیدی را که تقریبا از دست داده بودند بازیابند: امید به این که می‌توانند خود واقعی را کشف کنند و به زندگی ادامه دهند.
کتاب «دلهره‌های کودکی» به ما یادآوری می‌کند که ما همگی اسیر دوران کودکی‌مان هستیم چه این را بدانیم، درباره‌اش تردید و انکار کنیم و چه از وجود چنین پدیده‌ای بی‌خبر باشیم. آلیس میلر بر این باور است که هرچقدر تعداد بیشتری از ما ثابت کنیم که می‌توانیم خود را از عواقب زخم‌های کهنه برهانیم، مردم بیشتری می‌پذیرند چنین رهایی‌ای امکان‌پذیر است. با این‌حال، مقاومت‌ها هم در برابر چنین چیزی زیاد است چون همه ما از گذشته واپس‌رانده خودمان و پذیرش این‌که چقدر در گذشته ناتوان و درمانده‌ بوده‌ایم واهمه داریم.

درباره آلیس میلر نویسنده کتاب «دلهره‌های کودکی»
آلیس میلر، نویسنده مشهور سوئیسی است که در سال 1923 در لهستان متولد شده است. میلر بیش از بیست سال به عنوان روانکاور و مدرس روانکاوی به فعالیت مشغول بود. او در سال 1973 به واسطه نقاشی‌های خودجوشش، دوران کودکی خود را بازیافت. پس از آن، اعتبار نظریه‌های روان‌کاوری را به طور جدی به چالش کشید. در نتیجه، در سال 1988 از عضویت در انجمن بین‌المللی روان‌کاوی استعفا داد، و در سال 1995 کتاب پرفروش خود یعنی «دلهره‌های کودکی» را مورد تجدیدنظر قرار داد. آلیس میلرکتاب‌های زیادی درباره علل و نتایج کودک‌آزاری و خشونت علیه کودکان نوشته است که به بیش از بیست زبان ترجمه شده‌اند. در این کتاب‌ها میلر با تحلیل تجربه‌های بیمارانش و نیز واکاوی سرگذشت چهره‌های مشهوری چون ویرجینیا وولف، فرانتس کافکا و مارسل پروست نشان داده که چگونه تحقیر و سرخوردگی و خشم فروخورده در دوران کودکی تبعاتی بلندمدت به همراه می‌آورد و نتایجش در بزرگسالی و با بیماری‌هایی چون سرطان و سکته بروز می‌کند. آلیس میلر با آرای سنتی روان‌کاوی مخالف است و معتقد است که تنبیه بدنی و به طور کلی هر نوع روش تحقیرآمیز در فرایند تربیت کودک، آسیب جدی به مغز کودک وارد می‌کند. میلر به جز نویسندگی، انجمن‌های اینترنتی هم تاسیس کرده که به کودک‌آزاری مربوط است و قربانیان کودک‌آزاری می‌توانند تجربه‌های خود را به زبان‌های مختلف در آنجا منتشر کنند. میلر چندین کتاب هم درباره خشونت‌ها و دوران کودکی دیکتاتور‌ها نوشته است که از میان آنها می‌توان به این آثار اشاره کرد: «دلهره‌های کودکی: جست‌وجوی خود واقعی»، «به صلاح خودت: خشونت پنهان در تربیت کودک و ریشه‌های خشونت» «نباید آگاه شوی: خیانت جامعه و کودک». میلر به خاطر فعالیت‌هایش در زمینه علل و نتایج کودک‌آزاری و خشونت علیه کودکان و هزینه آن برای جامعه شهرتی جهانی دارد. او در سال 2010 در 87 سالگی از دنیا رفت.

درباره ترجمه کتاب «دلهره‌های کودکی»
کتاب «دلهره‌های کودکی» با ترجمه امید سهرابی‌نیک توسط نشر نو منتشر شده است.
امید سهرابی‌نیک، متولد 1361، مترجم ایرانی است و به جز کتاب «بدن هرگز دروغ نمی‌گوید» آثار دیگری مثل «بدن هرگز دروغ نمی‌گوید» و «داستان‌های خوب برای کودکان بلندپرواز» با ترجمه او به فارسی منتشر شده‌ است.