جامعه‌شناسی خودمانی (چرا درمانده‌ایم؟)
بیان ریشه معضلات جامعه ایران به زبان ساده. حسن نراقی در کتاب «جامعه‌شناسی خودمانی (چرا درمانده‌ایم؟)» به زبانی صریح و خودمانی به نقدِ فرهنگ و عادت‌ها و خُلقیاتِ ایرانیان پرداخته است. نقد حسن نراقی در این کتاب معطوف به آن دسته از خُلقیات و عادت‌ها و خصوصیات فرهنگی ایرانیان است که آنها را از پیشرفت بازداشته است. قصد نراقی در این کتاب، چنانکه خود در مقدمه آن و با ارجاع به سخنی از تولستوی می‌گوید، این است که از چیزهایی حرف بزند که بسیاری می‌دانند اما جرأت گفتنش را ندارند. نراقی خواسته است بدون تعارف و رودربایستی انسان ایرانی را با خودش روبه‌رو کند و به قول خودش سرِ درددلی خودمانی را درباره مردم ایران و جامعه ایرانی باز کند. او سرِ حرف‌هایی آشنا را در این کتاب باز کرده است؛ حرف‌هایی که چه بسا بعضی از آنها را پراکنده و در مکالمات و حرف و سخن‌های خودمانی و شفاهیِ افراد مختلف شنیده باشیم.
کتاب از مقدمه، شانزده فصل و یک مؤخره تشکیل شده است. فصلهای شانزده‌گانه کتاب عبارتند از: «با تاریخ بیگانه‌ایم»، «حقیقت‌گریزی و پنهان‌کاری ما»، «ظاهرسازی ما»، «قهرمان‌پروری و استبدادزدگی ما»، «خودمحوری و برتری‌جویی ما»، «بی‌برنامگی ما»، «ریاکاری و فرصت‌طلبی ما»، «احساساتی بودن و شعارزدگی ما»، «ایرانیان و توهم دائمی توطئه»، «مسئولیت‌ناپذیری ما»، «قانون‌گریزی و میل به تجاوز ما»، «توقّع و نارضایی دائمی ما»، «حسادت و حسدورزی ما»، «صداقت ما»، «همه‌چیزدانی ما»، «و نمونه‌هایی دیگر از خلقیات ما».
کتاب «جامعه‌شناسی خودمانی (چرا درمانده‌ایم؟)» در نشر اختران منتشر شده است.
درباره نویسنده: حسن نراقی (1399 – 1323)، پژوهشگر ایرانی.
رتبه گودریدز: 3/54 از 5.
ادامه keyboard_arrow_down
