درسگفتارهای ادبیات روس
ولادیمیر نابوکُف معتقد بود که شاهکارهای ادبی را نه با عقل و دل، بلکه با تیرة پشت باید خواند، چون وقتی که تیرة پشت با خواندن یک شاهکار مورمور می‌شود، یعنی خواننده عظمت و نبوغ اثر را به خوبی دریافته است. نابوکُف در درسگفتارهای ادبی‌اش کوشیده است لذت خود از خواندن آثار ادبی بزرگ را با مخاطبانش در میان بگذارد و به آنها بیاموزد که ادبیات را چگونه بخوانند. کتاب درسگفتارهای ادبیات روس نمونه‌ای است از ادبیات‌خواندن به شیوة نابوکُف. او در این درسگفتارها از برخی از شاهکارهای ادبیات کلاسیک روسیه سخن گفته و البته از آثار و نویسندگانی هم که به آنها علاقه‌ای نداشته غافل نمانده و بی‌رحمانه به آنها تاخته است، که نمونه‌اش جاهایی است که از داستایفسکی و ماکسیم گورکی سخن می‌گوید. نفوس مرده و شنل اثر نیکُلای گوگول، پدران و پسران اثر ایوان تورگینیف، جنایت و مکافات، خاطرات سوراخ موش، ابله، جن‌زدگان و برادران کارامازُف اثر فیودور داستایِفسکی، آنا کارنین و مرگ ایوان ایلیچ اثر لیو تالستوی، بانویی با سگ کوچولویش، در آبکند و یادداشت‌هایی دربارة مرغ دریایی اثر آنتون چخوف و بر کلک اثر ماکسیم گورکی آثاری هستند که نابوکُف در درسگفتارهای ادبیات روس به آنها پرداخته است. کتاب با پیشگفتار فردسن باوئرز، ویراستار کتاب، نوشته‌هایی از نابوکُف با عنوانهای «نویسندگان، سانسورچی‌ها و خوانندگان روس»، «فیلیستین و فیلیستینیزم» و «هنر ترجمه» و نیز مؤخره و تصاویری از دستنوشته‌های او و متونی مرتبط با درسگفتارها همراه است.
درسگفتارهای ادبیات روس با ترجمه و مقدمۀ فرزانه طاهری در انتشارات نیلوفر منتشر شده است.
دربارة نویسنده: ولادیمیر نابوکُف (1977 – 1899)، داستان‌نویس، شاعر، مترجم، نمایشنامه‌نویس، منتقد، طراح مسائل شطرنج و حشره‌شناسِ روسی – آمریکایی و سوئیسی.
ادامه keyboard_arrow_down
