هوا را از من بگیر خنده ات را نه!

هوا را از من بگیر خنده‌ات را نه!

«بخند بر شب / بر روز، بر ماه / بخند بر پیچاپیچ خیابان‌های جزیره؛ / بر این پسر بچه‌ی کمرو / که دوستت دارد / اما آنگاه که چشم می‌گشایم و می‌بندم؛ / آنگاه که پاهایم می‌روند و باز می‌گردند / نان را، هوا را / روشنی را، بهار را / از من بگیر / اما خنده‌ ات را هرگز! /تا چشم از دنیا نبندم»



کتاب «هوا را از من بگیر خنده‌ات را نه!» گزینه‌ای از شعرهای عاشقانه پابلو نرودا است که با ترجمه احمد پوری در نشر چشمه منتشر شده و به چاپ‌های متعددی رسیده است.
اواخر پاییز1951 پلیس ایتالیا از نرودا که چندماهی در این کشور به عنوان تبعیدی سیاسی زندگی می‌کرد خواست که ایتالیا را ترک کند. نرودا در 1948 مجبور شده بود مخفیانه شیلی را ترک کند و حالا دولت شیلی ایتالیا را برای خروج نرودا تحت فشار قرار داده بود.
اما مردم ایتالیا به همراه‌ چهره‌های مهم فرهنگی و هنری‌شان در ایستگاه راه‌آهن رم تجمع کردند و خواستار ماندن نرودا شدند. به این طریق مردم ایتالیا برای شاعر محبوب‌شان ویزا صادر کردند.
فردای آن روز نرودا نامه‌ای از ادوین سریو، مورخ ایتالیایی، دریافت کرد که ویلای خود را در جزیره کاپری در اختیار شاعر گذاشته بود تا هر وقت که می‌خواهد در آنجا بماند.
شعرهای این مجموعه، حاصل روزهای مه‌آلود و شیرین جزیره کاپری است که نرودا خطاب به معشوقش، ماتیلده، سروده است. اغلب این شعرها با مضمونی عاشقانه‌، از لحنی مردانه و مقتدر در بستری اجتماعی برخوردار هستند؛ « نترس / من به تو تعلق دارم / اما/ نه مسافرم نه گدا/ من ارباب تو‌ام/ آن که در انتظارش بودی...»
درباره شاعر: پابلو نرودا(1904- 1973) دیپلمات، سناتور و شاعر نوگرای شیلیایی. او در سال 1971 برنده جایزه نوبل ادبی شد.
رتبه گودریدز: 5 از 5.