یک عاشقانه ی ‏آرام‏

رمان «یک عاشقانه‌ی آرام»، نوشته نادر ابراهیمی
«یک عاشقانه‌ی آرام» از مشهورترین و پرمخاطب‌ترین آثار داستانی نادر ابراهیمی است. این رمان نخستین بار در سال 1374 منتشر شد و چنان مورد استقبال قرار گرفت که تا به امروز بارها و بارها تجدید چاپ شده است.
نادر ابراهیمی در رمان «یک عاشقانه‌ی آرام» داستان پاگرفتن و رشد و تحکیم رابطه‌ای عاشقانه را میان یک زوج و ازدواج آنها را در متن ناآرامی‌ها و حوادث سیاسی پیش از انقلاب 1357 و ادامه این رابطه عاشقانه و زندگی مشترک زناشوییِ همدلانه و رفیقانه را در سالهای بعد از انقلاب روایت می‌کند. «یک عاشقانه‌ی آرام» شرح شاعرانه عشقی است که، به رغم حوادث سیاسی‌ای که بین عشاق فاصله می‌اندازد، شعله‌ور و پایدار و برقرار می‌ماند و هیچ فاصله‌ای و هیچ عامل بیرونی نمی‌تواند ذره‌ای از حرارت آن بکاهد.
این رمان همچنین تأملی در معنای عشق و نیز تأملی است در مفاهیم دیگری که عاشق و معشوق در مکالمات‌شان از آنها سخن می‌گویند. رمان هم درباره عشق زن و مردی به یکدیگر است و هم از خلال شرح این عشق و سِیر پرورش و رشد آن، به تأمل در موضوعاتی چون فرهنگ، تاریخ، روشنفکری، مسائل اجتماعی و رابطه فرد با جامعه، نظم و بی‌نظمی و عادت و تکرار و هنر و زبان و ادبیات می‌پردازد و در قالب مکالمات میان زن و مرد این تأملات را بیان می‌کند.

مروری بر رمان «یک عاشقانه‌ی آرام»
«یک عاشقانه‌ی آرام» داستان گیله‌مردی اهل لاهیجان است که به دختری آذری به نام عسل دل می‌بازد، با او ازدواج می‌کند و این دو دوشادوش هم حوادث روزگار پرآشوب را تاب می‌آورند و از سر می‌گذرانند و عشق خود را در متن ناملایمات جامعه می‌پرورانند و هردم تازه‌اش می‌کنند و با هم به میانسالی و سالخوردگی می‌رسند. رمان از سه فصل تشکیل شده است به نام‌های: «پیش از آن واقعه‌ی بزرگ»، «در قلبِ آن واقعه» و «آنسوی واقعه».
داستان از سالهای پیش از انقلاب و ماجرای آشنایی گیله‌مرد و عسل و ازدواج آنها آغاز می‌شود. گیله‌مرد دبیر ادبیات و مبارز سیاسی است. او به زندان می‌افتد و زندان بین او و معشوقه و شریک زندگی‌اش فاصله می‌اندازد. آنها به هم نامه می‌نویسند و عشق و پیوند میان خود را از راه دور زنده نگه می‌دارند و مصائب را از سر می‌گذرانند و وارد عصر انقلاب می‌شوند و از جوانی تا سالخوردگی می‌کوشند عشق خود به یکدیگر را زنده و تازه نگه دارند. آنها حوادث را با هم تجربه می‌کنند، با هم درباره عشق و دیگر چیزها بحث می‌کنند، از جامعه و سیاست می‌گویند و دوتایی، در کوران حوادث گوناگون، به آرامی و آهستگی پیش می‌روند و عشق آرام خود را در متن ناآرامی‌ها حفظ می‌کنند.
«یک عاشقانه‌ی آرام» رمانی است که با زبان و بیانی که رنگی از شاعرانگی دارد، از عشق فردی و نیز عشقی که در روح و هستی اجتماعی یک ملت وجود دارد سخن می‌گوید و نیز از انسان ایرانی در گذر تاریخ. در بخشی از این رمان می‌خوانیم: «عسل می‌گفت: شدن که هیچ؛ دیگر برای بودن هم دلیلی نداریم. بله مغول‌ها. مقابله با مغول‌ها همیشه بهانه‌ی خوبی‌ست برای آشفته و کثیف زندگی کردن. بله امّا تهاجم مغول‌ها هم آرام‌آرام شکل گرفت. به حکومتِ مغول‌ها رسید؛ به سُلطه‌ی بَد؛ و بعد، انحلالِ مغول‌ها در فرهنگی که به قولِ تو تواناترین در عالم بود، و هست: فرهنگِ عشق؛ که اسکندر را بلعید، عرب را، تُرک‌ها را، وَ بَله... لااقل تا مغول‌ها مغول بودند، حرکتی حس می‌شد؛ حرکتی به جانبی، هیچ برگشتی هم در کار نبود. هیچ تکراری. هیچ توقفی. امروزِ مغول‌ها مثل دیروزشان، و مثل فردایِ‌شان نبود. عاقبت، نرم‌نرمک، از اسبهای‌شان پیاده شدند، که این هم حرکت بود. شمشیرهای‌شان را غلاف کردند، زانو زدند، نماز خواندند، پای عارف را بوسیدند، گریه کردند. می‌خواستیم ببخشیم‌شان – به خاطر همه‌ی کارهای خوبی که کرده بودند، زانویی که بر خاک زده بودند، و گریستن‌هایی از تَهِ قلب؛ امّا قبل از آنکه ببخشیم‌شان، آب شدند، حَل شدند، بُخار شدند، عاشق شدند، و تمام... بله... در عصرِ حمله‌ی دوم مغول‌ها، من و تو خشمگین و زخم‌خورده بودیم؛ امّا مهم‌تر از خشم ما و زَخم ما این بود که می‌دویدیم و جا به جا می‌شدیم. اُتاقک‌مان را هم می‌آراستیم. گلهای نرگسِ مرطوب. عشق، گرچه واژه بود؛ امّا رنگِ تمامِ ماه‌های زنده‌ی سال در تَنِ آن واژه می‌دوید: ماه‌های گُلِ یخ، ماهِ شکوفه، ماه‌های گیلاس، ماه‌های نرگسِ کازرون، و تمام سال که در تصرّفِ گُلِ سرخ بود. ما در انتظارِ هم می‌ماندیم...»
رمان «یک عاشقانه‌ی آرام» در نشر روزبهان منتشر شده است.

درباره نادر ابراهیمی، نویسنده رمان «یک عاشقانه‌ی آرام»
نادر ابراهیمی، متولد سال 1315 در تهران و درگذشته به سال 1387، داستان‌نویس، نویسنده و ناشر حوزه کودک و نوجوان، فیلمساز، ترانه‌سرا، مترجم، روزنامه‌نگار، طراح، نقاش، خطاط، فیلمنامه‌نویس، نمایشنامه‌نویس و شاعر ایرانی است. ابراهیمی در نوجوانی وارد فعالیت سیاسی شد و بابت کار سیاسی به زندان افتاد. بعد از گرفتن دیپلم ادبی از دبیرستان دارالفنون به تحصیل در رشته حقوق پرداخت، اما آن را نیمه‌کاره رها کرد و تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته زبان و ادبیات انگلیسی ادامه داد. در زندگی در مشاغل گوناگون و فراوانی به کار پرداخت. او همچنین نخستین مؤسسه غیرانتفاعی – غیردولتی ایران‌شناسی را تأسیس کرد.
نادر ابراهیمی در زمینه ادبیات کودک و نوجوان نیز بسیار فعال بود. او و همسرش، فرزانه منصوری (ابراهیمی) «مؤسسه همگام با کودکان و نوجوانان» را، به منظور فعالیتهای فرهنگی در این زمینه، تأسیس کردند. بخش انتشارات این مؤسسه در جشنواره‌های آسیایی و جهانی تصویرگری کتاب کودک به عنوان ناشر برگزیده آسیا و ناشر برگزیده نخست جهان انتخاب شده است.
جایزه نخست براتیسلاوا و جایزه نخست تعلیم و تربیت یونسکو از جمله جوایزی است که نادر ابراهیمی در زمینه ادبیات کودکان دریافت کرده است. او همچنین به خاطر رمان بلند «آتش بدون دود» به عنوان نویسنده برگزیده ادبیات داستانی 20 سال بعد از انقلاب انتخاب شد.
از جمله کتابهای او می‌توان به «چهل نامه‌ی کوتاه به همسرم»، «آرش در قلمرو تردید»، «سفرهای دور و درازِ هامی و کامی در وطن»، «بار دیگر شهری که دوست می‌داشتم»، «ابن مشغله»، «ابوالمشاغل» و «انسان، جنایت و احتمال» اشاره کرد.
ابراهیمی همچنین مؤسس گروه کوهنوردی قدیمی «اَبَرمرد» است.

رتبه رمان «یک عاشقانه‌ی آرام» در گودریدز: 3/16 از 5