اتاق روشن؛ اندیشه‌هایی درباره عکاسی
«روزی خیلی پیش از این، اتفاقا عکسی دیدم از ژروم، کوچکترین برادر ناپلئون که در 1852 گرفته شده بود. با حیرتی که هنوز قادر به کاستنش نیستم دریافتم؛ من چشمانی را می‌نگرم که امپراطور را نگریسته است.»
رولان بارت
«اتاق روشن» کمتر لحنی انتقادی دارد و زیباترین و اندوه‌بارترین کتاب بارت است. در این کتاب که با ترجمه نیلوفر معترف در نشر چشمه منتشر شده است، عکس به معنای نمودی از حضور دنیای از دست رفته است.
«اتاق روشن» برخلاف بسیاری از کتاب‌های دیگر عکاسی در بردارنده‌ی تعداد زیادی عکس نیست. حتی عکس‌هایی که در این کتاب هستند، اغلب عکس‌هایی شخصی‌اند. نوع نگاه رولان بارت به این عکس‌ها، آن‌ها را مهم می‌کند. در مورد نحوه نوشتن این کتاب آمده است: «دغدغه نقد و فهم عکس بارت به طور جدى پس از مرگ مادرش به وجود آمد. او که نمى‌توانست فقدان مادر را بپذیرد، به عکس‌هاى او پناه آورد و زندگى دوم خود را با مادرش آغاز کرد و عکس و نوستالژى موجود در آن، جایگزینى مجازى براى پر کردن جاى خالى مادرش شد. در واقع براى رولان بارت عکاسى با مرگ آغاز شد و عکس حکم زنده‌کننده‌اى مجازى را داشت، پس بیشتر از هر کس، مى‌توان مرگ را در عکاسی، از دیدگاه او مورد بررسى قرار داد.»
این کتاب، پژوهشی است درمورد سرشت عکس‌ها که با بررسی درون‌مایه‌های حضور و غیاب و رابطه میان عکاسی، تئاتر، تاریخ و مرگ آغاز می‌شود.
درباره نویسنده: رولان بارت(1915- 1980) نویسنده، فیلسوف، نظریه‌پرداز ادبی، منتقد فرهنگی، مدرس دانشگاه و نشانه‌شناس فرانسوی.
رتبه گودریدز:97/3 از 5
ادامه keyboard_arrow_down
