احتمالا گم شده ام

احتمالاَ گم شده‌ام
داستان زنی از طبقه متوسط و زندگی روزانه و دغدغه‌ها و اضطرابها و دلمشغولی‌ها و یادهای گذشته او. رمان کوتاه احتمالاً گم شده‌ام، نوشته سارا سالار، تک‌گویی درونی زنی است که حین انجام امور روزانه و درگیری با تشویش‌ها و نگرانی‌ها و مشغله‌های زمانِ حال، خاطراتی از گذشته‌اش را به یاد می‌آورد که مربوط به دوستی‌اش با دختری به نام گندم در سالهای نوجوانی است؛ دختری که برای راوی گویی نمادی از رهایی است. احتمالاً گم شده‌ام در سال 1389 برنده بخش رمانِ اولِ جایزه ادبی هوشنگ گلشیری شد. در بخشی از این رمان می‌خوانید: «... اصلاً چه شد که آن روز توی دبیرستان از بین آن همه دختر برّ و برّ به من نگاه کرد و لبخند زد؟ ... بی‌معنی!... توی تمام عمرم همچین چیزی ندیده بودم. کسی داشت از بین آن همه دختر به من نگاه می‌کرد و لبخند می‌زد. سرم را چرخاندم به طرف کلاس‌های زرد و زار آن طرف حیاط که دیگر نبینمش. نصف سرم مورمور می‌شد. چند وقت بود که نصف سرم مورمور می‌شد؟ ... دو ماه؟ ... سه ماه؟ فکر می‌کردم نکند مریضم، نکند سرطان دارم، نکند می‌خواهم بمیرم؟ ... فکر کردم نباید نگاهش کنم، نباید نگاهش کنم... نگاهش کردم و دیدم همان کس با همان نگاه و همان لبخند دارد می‌آید طرفم. واقعاً داشت یک راست می‌آمد طرف خود من. پشت سرم را نگاه کردم، کسی نبود. من بودم، تک و تنها، گوشه‌ی آن حیاط خشک خشک خشک...»
رمان احتمالاً گم شده‌ام در نشر چشمه منتشر شده است.
درباره نویسنده: سارا سالار (- 1345)، داستان‌نویس ایرانی.
رتبه گودریدز: 3/33 از 5.