هیچ دوستی بهجز کوهستان
شرحی تلخ و سیاه از مهاجرت و اسارت در اردوگاه پناهندگان. بهروز بوچانی در کتاب هیچ دوستی بهجز کوهستان، در قالب یک ناداستان، ماجرای مهاجرت و دستگیری‌اش در استرالیا و شش سال اقامتش در اردوگاه پناهندگان مانوس را شرح داده است. هیچ دوستی بهجز کوهستان روایتی از رنج‌های مهاجرت و دربه‌دری و زندانی‌شدن در اردوگاه است. بوچانی این کتاب را در اردوگاه، در پیام‌رسانِ واتساپ، می‌نوشت و برای دوستش، امید توفیقیان، در استرالیا می‌فرستاد و توفیقیان آن را از فارسی به انگلیسی ترجمه می‌کرد. این کتاب، بعد از انتشار به زبان انگلیسی، در جهان مورد توجه قرار گرفت و جوایز مختلفی، از جمله جایزه ادبی نخست‌وزیری ویکتوریا و جایزه ملی زندگینامه در استرالیا، را برای نویسنده‌اش به ارمغان آورد. در بخشی از این کتاب می‌خوانید: «گرسنگی‌های جزیره‌ی کِنداری لحظه‌ای از خاطرم پاک نمی‌شد...
چهل روز تمام در حالی که به شدت گرسنه بودم در زیرزمین هتل کوچکی در کِنداری گرفتار شده بودم؛ کِنداری که روزگاری بهشت پناهنده‌هایی بود که می‌خواستند با قایق به استرالیا بروند.
باید در جوّ به شدت پلیسی آن جا در زیرزمین هتلی حبس می‌ماندم. پولم تمام شده بود و هجوم گرسنگی بدن و روحم را نشانه رفته بود. فقط شانس آوردم که نیازی نبود برای صبحانه پولی بپردازم. صبح زود بیدار می‌شدم تکه‌ای نان برشته، قالب کوچکی پنیر، و یک لیوان چای داغِ پُر از شکر می‌بلعیدم و این تمامِ غذایم در یک شبانه‌روز بود...»
هیچ دوستی بهجز کوهستان در نشر چشمه منتشر شده است.
درباره نویسنده: بهروز بوچانی (- 1362)، روزنامه‌نگار، نویسنده و فیلمساز ایرانی.
رتبه گودریدز: 4/02 از 5.
ادامه keyboard_arrow_down
