بادام

بادام
وُن پیونگ سون
ملیحه فخاری
ناشر: کتاب مجازی

کتاب «بادام» اثر وُن پیونگ سون
کتاب «بادام» با عنوان انگلیسی Almond، رمانی است که می‌توان آن را در دسته رمان‌های تربیتی جای داد؛ یعنی گونه‌ای از رمان که در آن با سیر رشد ذهنی و روحی شخصیت داستان از کودکی تا بزرگسالی مواجه هستیم.
رمان «بادام» نمونه‌ای موفق از داستان‌هایی است که قهرمان اصلی‌‌اش دچار نوعی اختلال است. در روایت داستان با چالش‌ها و مسایلی روبرو می‌شویم که در روند معمول زندگی نادیده گرفته می‌شوند و مورد توجه قرار نمی‌گیرند.
قهرمان رمان «بادام» شرایط بسیار پیچیده‌‌ای دارد و این پیچیدگی بیش از هرچیز ناشی از تفاوت او با دیگران است؛ تفاوتی که می‌تواند منجر به برچسب‌زنی و به حاشیه رانده شدن توسط دیگران شود.
در جهانی که مدام میل به یک‌دست‌سازی دارد و تفاوت‌ها را نادیده می‌گیرد، کتاب «بادام» مسیری معکوس را طی می‌کند و یادآوری می‌کند که تفاوت‌ها نباید عامل طرد شدن باشند بلکه باید شناخته شوند و مورد توجه قرار بگیرند.
در رمان «بادام» جهان را از منظری متفاوت می‌بینیم؛ از ذهن شخصیتی که متمایز از قواعد مرسوم احساسی و اجتماعی عمل می‌کند. با این حال روایت «بادام» به همان اندازه که داستان اختلال روانی و تفاوت است داستان عشق و دوست داشتن هم هست.
وُن پیونگ سون در رمان «بادام» معنای وجود و رشد و تکامل انسان را دستمایه داستانش قرار داده و به سراغ شخصیت‌هایی منحصربه‌فرد رفته است و از این نظر کتاب او رمانی متمایز از بسیاری دیگر از آثار پرفروش به شمار می‌رود.
مهارت تحلیل و تفکر و همچنین مفهوم فردیت میراثی است که سون از تحصیل در جامعه‌شناسی و فلسفه کسب کرده و رد این مفاهیم را در رمانش نیز می‌توان دید.
کتاب «بادام» پس از انتشار با فروشی قابل توجه روبرو شد و بهترین کتاب آمازون در ماه مه 2020 هم بود. خواندن این کتاب همچنین توسط گروه بی‌تی‌اس هم پیشنهاد شده است.

مروری بر کتاب «بادام»
جهان و واقعیت پیرامونی از نگاه کسی که به آلکسی تایمیا یا نارسایی هیجانی دچار است چگونه به نظر می‌رسد؟ این پرسش درونمایه اصلی رمان «بادام» وُن پیونگ سون است که عنوان رمان نیز اشاره‌ای به همین موضوع دارد. نارسایی هیجانی گونه‌ای اختلال است که به دلیل کوچک بودن بادامه مغز به وجود می‌آید و نام رمان نیز به همین دلیل «بادام» گذاشته شده است.
رمان «بادام» به روایت اول شخص نوشته شده و شروعی تکان‌دهنده دارد که تصویری کلی از وضعیت راوی به دست می‌دهد: «آن روز شش نفر مردند و یک نفر زخمی شد، اول مامان و مامانی، بعد دانشجویی که خیز برداشته بود تا جلوی آن مرد را بگیرد، بعد دو مرد حدودا پنجاه ساله که در ردیف جلوی رژه سپاه رستگاری ایستاده بودند و در پی آن‌ها یک پلیس، و آخر سر هم خود آن مرد...»؛ همه این‌ها پیش چشم راوی داستان رقم خورده و با این حال او مثل همیشه با چشمانی بی‌فروغ، فقط ایستاده و بی‌تفاوت به این صحنه‌ها نگاه کرده است.
یونجا، شخصیت اصلی رمان «بادام»، می‌گوید اولین نشانه‌های تمایز او با دیگران در شش سالگی رقم خورد اگرچه پیش از آن هم نشانه‌هایی دیگر از بیماری بروز داشته است. ما در رمان «بادام» با روند رشد و زندگی یونجا روبرو می‌شویم، کسی که دچار اختلال نارسایی هیجانی است و یکی از نشانه‌های آن این است که نمی‌تواند واکنش متناسبی نسبت به وقایع پیرامونش نشان دهد.
راوی رمان «بادام» در شش سالگی یک‌بار مجبور می‌شود تنها از پیش‌دبستانی‌ به سمت خانه برود و مسیر را گم می‌کند و سر از جایی حاشیه‌ای درمی‌آورد. در آنجا صدایی می‌شنود و به سمت صدا که می‌رود با صحنه‌ای هولناک روبرو می‌شود؛ پسری روی زمین افتاده و عده‌ای به قصد مرگ او را کتک می‌زنند. بچه خون‌آلود است و به سختی نفس می‌کشد و یونجا پس از اینکه ضاربین آنجا را ترک می‌کنند به او نزدیک می‌شود و می‌بیند که جان او در خطر است. به دنبال کسی می‌گردد که کمک بیاورد و کسی را هم پیدا میکند اما نمی‌تواند به درستی مسئله را مطرح کند. چنان خونسرد و بی‌تفاوت ماجرا را شرح می‌دهد که باورپذیر نیست و آن‌قدر دیر می‌شود که بچه جان می‌دهد.
اما در حادثه‌ای که این گونه در رمان «بادام» توصیف شده مسئله فقط خونسردی یونجا در بیان اینکه کسی دارد می‌میرد نیست. مسئله اصلی این است که کسی را جلوی چشم او دیوانه‌وار کتک زده‌اند و او به صحنه خیره شده، بی‌آنکه مداخله کند یا دست‌کم فرار کند.
ماجراهای کتاب «بادام» که پیش می‌رود متوجه می‌شویم یونجا در بیان یا درک احساسات‌ دچار اختلال است و به دفعات اتفاقاتی پیرامون او رخ می‌دهند در حالی که یونجا هیچ واکنشی از خود نشان نمی‌دهد.
وقتی شخصیت اصلی رمان «بادام» به نوجوانی می‌رسد وضعیت کمی پیچیده‌تر هم می‌شود. او اگرچه دچار نوعی اختلال است اما همچون همه انسان‌ها با مقوله‌‌ای تکان‌دهنده که هرگز درکش نکرده مواجه می‌شود: عشق.
وُن پیونگ سون در کتاب «بادام» نشان داده که چگونه کسی چون یونجا در معرض خشونت دیگران قرار می‌گیرد. یونجا نمی‌تواند دوستی پیدا کند و مادر و مادربزرگش نگران و مراقب او هستند.
در رمان «بادام» سیر رشد یونجا را می‌بینیم. به شانزده‌سالگی که می‌رسد با اتفاقی تکان‌دهنده مواجه می‌شود که زندگی‌اش تحت تاثیر قرار می‌گیرد. در مدرسه نیز نوجوانی قلدر با خشونت با یونجا رفتار می‌کند اما از بی‌تفاوتی یونجا دچار نوعی بلاتکلیفی می‌شود. این وضعیت رابطه‌ای میان شکنجه‌گر و قربانی شکل می‌دهد که بسیار قابل توجه است و آنها درمی‌یابند که نقاط مشترک زیادی با هم دارند.
رمان «بادام» داستانی غم‌انگیر و در عین‌حال امیدبخش است و روایتی است از اینکه زندگی با عشق، ارتباط دوستانه و البته بردباری می‌تواند تغییر کند.

درباره وُن پیونگ سون نویسنده کتاب «بادام»
ون پیونگ سون رمان‌نویس و فیلمساز معاصر اهل کره‌ جنوبی است که در سال 1979 در سئول متولد شده است. او تحصیلاتش را در مطالعات اجتماعی و فلسفه و همچنین کارگردانی به پایان رسانده است. ون پیونگ سون پیش از آنکه به عنوان رمان‌نویس مطرح شود، کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس بود و در سال 2017 با نوشتن رمان «بادام» پا به عرصه داستان‌نویسی هم گذاشت. سون نویسنده موفقی هم بوده و جوایز ادبی هم به دست آورده است همان‌طور که پیش از این به عنوان فیلمساز هم موفقیت‌هایی به دست آورده بود. او گفته است که می‌خواهد هم در فیلمسازی و هم داستان‌نویسی فعالیت‌هایش را ادامه دهد. فیلم‌های «یک لبخند» و «مزاحم» از جمله آثار سینمایی سون هستند.

درباره ترجمه فارسی کتاب «بادام»
کتاب «بادام» با ترجمه ملیحه فخاری در نشر کتاب مجازی منتشر شده است.
ملیحه فخاری، متولد 1368 و اهل شهرری است. او از سال 98 با ترجمه کتاب «شه مات ملکه» به عرصه ترجمه وارد شد. مترجم کتاب «بادام» دارای مدرک کارشناسی جامعه‌شناسی و کارشناسی ارشد در رشته ادبیات است. «کتاب کوچک هوگا» و «کتاب کوچک لوکا» از دیگر ترجمه‌های او هستند.