داستان کوتاه در ایران 3: داستان های پسامدرن

داستان کوتاه در ایران – 3 (داستان‌های پسامدرن)
پسامدرنیسم چیست، چه نوع داستانهایی با چه ویژگی‌هایی را می‌توان پسامدرن نامید و چگونه و بر اساس کدام معیارهای نظری می‌توان به نقد داستانهای کوتاه پسامدرن ایرانی پرداخت؟ اینها موضوعاتی است که دکتر حسین پاینده در جلد سوم کتاب داستان کوتاه در ایران به آنها پرداخته است.
کتاب شامل مقدمه و ده فصل است. در فصل اول دربارة پسامدرنیسم، معانی متکثر آن و ویژگی‌ها و مضامین عمده در داستان‌های پسامدرن توضیح داده شده است. در فصلهای دوم تا نهم دربارة نظریات مرتبط با پسامدرنیسم، نظیر پساساختارگرایی و نظریۀ مرگ مؤلف و...، و نیز دربارة فرم در داستان کوتاه پسامدرن توضیح داده شده و نمونه‌هایی از داستانهای کوتاه پسامدرن ایرانی از منظر آن نظریه‌ها و بحث نظری مطرح‌شده در هر فصل نقد شده است. در فصل دهم و پایانی کتاب نیز به نقد چند نمونۀ دیگر از داستان کوتاه پسامدرن ایرانی و طرح نکات و پرسشهایی برای تأمل بیشتر دربارة آن داستانها پرداخته شده است.
از جمله داستانهای کوتاه ایرانی پسامدرن که در این کتاب نقد شده‌اند می‌توان به «صراحت و قاطعیت» نوشتۀ بهرام صادقی، «میز گرد» نوشتۀ سیمین دانشور، «پلکان» نوشتۀ ابوتراب خسروی، «مسابقه» نوشتۀ ناهید طباطبایی، «غریبه و اقاقیا» نوشتۀ علی‌اصغر شیرزادی، «سواری درآمد، رویش سرخ و، مویش سرخ و، قدش سرخ و...» نوشتۀ احمد بیگدلی و «آن‌جا که پنچرگیری‌ها تمام می‌شوند» نوشتۀ حامد حبیبی اشاره کرد.
جلد سوم کتاب داستان کوتاه در ایران با عنوان فرعی داستان‌های پسامدرن در انتشارات نیلوفر منتشر شده است.
دربارة نویسنده: دکتر حسین پاینده (- 1341)، منتقد ادبی و فرهنگی، منتقد فیلم و مترجم ایرانی.
رتبۀ گودریدز: 18/4 از 5.