سه‌گانه‌ی خاورمیانه، جنگ عشق تنهایی
شعرهایی از تکه‌تکه‌شدن، از فاجعه جمعی، از کابوسهای بیداری. شعرهایی درباره انسان خاورمیانه‌ای که عشق و دیگر چیزها را در زیر بمباران و در سایه وحشت جنگ تجربه می‌کند و تنهایی‌اش یک تنهایی جمعی است. در شعرهای مجموعه سه‌گانه‌ی خاورمیانه، جنگ عشق تنهایی، سروده گروس عبدالملکیان، با بودی مواجهیم که همواره در معرض نابودی است؛ با کودکی‌ای که با سالخوردگی درآمیخته و کودکانی که در عین کودکی سالخورده‌اند و نیز با عشقهایی که جنگ آن را همواره تهدید می‌کند. این مجموعه، چنانکه در توضیح شاعر در ابتدای آن آمده، «مجموعه شعری پیوسته است» با سه فصل «اما آغاز فصل‌هایش مشخص نیست». جنگ در خاورمیانه و آوارگی و بی‌پناهی و احساس ناامنیِ انسان خاورمیانه‌ای از مضامین اصلی شعرهای مجموعه سه‌گانه‌ی خاورمیانه، جنگ عشق تنهایی است. در بخشی از نخستین شعر این کتاب می‌خوانید: «...شب است/ و مورچه‌ها دارند/ اندوه زمین را جابه‌جا می‌کنند/ شب است/ و چهره‌ام بیش‌تر به جنگ رفته است/ تا به مادرم/ شب است/ و چشم‌هام/ چون چاه‌های خرمشهر/ به خون می‌رسد/ شب است/ و آن که تاریکی را/ با هزار میخ به آسمان کوبیده/ انتقام چه چیز را از ما می‌گیرد؟/ سربازی دستش گلوله خورده/ سربازی سینه‌اش/ من اما/ گلوله از پوستم گذشته/ خورده است به گوشه‌ی خیالم/ برای همین است/ که در تمام شعرهام خون جاری‌ست/ شب است/ و ابرها دارند/ ماه را در آسمان خاک می‌کنند...»
مجموعه شعر سه‌گانه‌ی خاورمیانه، جنگ عشق تنهایی در نشر چشمه منتشر شده است.
درباره نویسنده: گروس عبدالملکیان (- 1359)، شاعر ایرانی.
رتبه گودریدز: 3/82 از 5.
ادامه keyboard_arrow_down
