طاعون
آلبر کامو از نویسندگان و متفکرانی بود که عصری بحرانی از تاریخ جهان را زیست؛ عصر جنگ جهانی و حکومت‌های فاشیستی و کمونیستی، عصر فجایع بزرگ انسانی و در عین حال دغدغه مبارزه و احساس مسئولیت و تعهد برای دفاع از آزادی و شأن انسانی در قبال این فجایع. کامو در رمان «طاعون» زمانه خود و دغدغه‌ها و فجایع این زمانه را در قالب اثری تمثیلی انعکاس می‌دهد. او در این رمان داستانی درباره شیوع بیماری طاعون در شهر اوران الجزایر روایت می‌کند و از این ماجرا تمثیلی می‌سازد برای بیان فجایع فراگیر عصر خود و مواجهه انسان‌ها با این فجایع. کامو در «طاعون» فاشیسم را در هیأت بیماری‌ای فراگیر و مرگبار به نمایش می‌گذارد. در بخشی از این رمان می‌خوانید: «تعداد جوندگانِ گردآوری‌شده مدام رو به افزایش بود و هر صبح شمار بیش‌تری از آن‌ها را جمع می‌کردند. از روز چهارم، موش‌ها بیرون می‌زدند تا دسته‌جمعی بمیرند. در صف‌های طولانی، تلوتلوخوران از زیرزمین‌ها، انبارها، گنداب‌روها بالا می‌آمدند تا در روشنایی رمق ببازند، درجا بچرخند و کنار انسان‌ها بمیرند. شب، در راهروها یا پس‌کوچه‌ها، جیغ کوتاه احتضارشان به وضوح شنیده می‌شد. صبح، در حومه‌ها، تلنبارشده روی هم، بر بستر رود پیدای‌شان می‌کردند که لکه‌ی کوچک خون بر پوزه‌ی تیزشان خشکیده بود؛ بعضی‌های‌شان بادکرده و متعفن بودند، بعضی دیگر صُلب و با سبیل‌های سیخ. توی خودِ شهر هم، بر پاگردها یا حیاط‌ها، تک و توکی از آن‌ها دیده می‌شدند.»
ترجمه رضا سیدحسینی از رمان «طاعون» نیلوفر منتشر شده است.
درباره نویسنده: آلبر کامو (1960 – 1913)، داستان‌نویس، نمایشنامه‌نویس، مقاله‌نویس، فیلسوف و روزنامه‌نگار فرانسوی و برنده جایزه نوبل ادبیات سال 1957.
ادامه keyboard_arrow_down
