تاریخ خاص تنهایی

کتاب «تاریخ خاص تنهایی» نوشته‌ی احمد آلتان، با عنوان اصلی Yalnizligin Ozel Tarihi رمانی ترکیه‌ای است که توسط انتشارات فرهنگ نشر نو روانه‌ی بازار نشر شده است. این رمان همچون زندگی نویسنده‌اش سرشار از غافلگیری و تأثر و تأمل است. رمانی از یک نویسنده‌ی ترک که به سبب فعالیت‌های آزادانه‌اش، بارها مورد تمجید و تشویق جشنواره‌های مختلف قرار گرفته است.

مروری بر کتاب «تاریخ خاص تنهایی»:
زمان گذشته است و زمانه لباس دیگری بر تن دارد، با این همه تنهایی، تنهایی است! و تاریخ خاص خودش را دارد. یک بار دیگر این جمله را بخوانیم، تنهایی، تنهایی است؟ تاریخ خاص خودش را دارد؟ و این بار به این دو پرسش بیندیشیم. به احتمال غریب به یقین پاسخ منفی است، یا دست‌کم در ادبیات اوضاع از این قرار نیست. البته اگر تنهایی موضوع اندیشه‌ی متفکر یا فیلسوف باشد می‌توان تنهایی را به شکل یک مفهوم انتزاعی پذیرفت و تعمیم داد؛ اما این‌جا وادی ادبیات است و این «تاریخ خاص تنهایی» است که مختص «احمد آلتان» است، هر چند این تنهایی خاص را به جان شخصیت ساختگی‌اش یعنی خسروبیک انداخته است. البته احمد آلتان 73 دارد، یعنی سن و سالش به شخصیت ساختگی‌اش نزدیک است، پس شخصیت چندان هم نباید ساختگی باشد. عشق تنهایی را تشدید می‌کند، آن هم عشق پیری و درمان این درد وصال است. اما گفته‌اند که وصل آفت عشق است. این‌که وصال تلخ باشد یا شیرین بحث دیگری است، اما کیست که نخواهد عشقش به وصل بینجامد؟ آن هم عشق در دوران پیری، دورانی که مرگ به سرعت آدمی را تهدید می‌کند. «تاریخ خاص تنهایی» روایتی است از عشق در چنین دورانی و حتماً‌ برای خواننده جذاب خواهد که بداند خسروبیک کیست، چه می‌کند، چگونه عاشق می‌شود، چرا تا این حد تاخیر داشته است، معشوقه‌ی او کیست، چگونه دل عاشق را ربوده است؛ و شاید فرض دردناک این باشد که معشوق یک شکنجه‌گر تمام‌عیار است، یک دام سیار که چشم به راه صیدی دندان‌گیر است؛ یا نه! چراغی است پر فروغ بر تاریکی دوران پیری. هر چند شاید دیر باشد، دیر سراغ عشق رفته باشد یا کسی چه می‌داند، شاید عشق دیر به سراغش آمده است. آنچه بدیهی است اتفاقی است که دارد همه چیز را می‌لرزاند و هرچه هست، بسیار مهیج و نفس‌گیر است این روایت احمد آلتان در کتاب تاریخ خاص تنهایی؛ و خبر بهتر این‌که ترجمه‌ی بسیار خوب و روانی هم دارد.

برشی از کتاب «تاریخ خاص تنهایی»:
رستوران تقریباً خالی به نظر می‌آمد. در داخل گلدان‌ها نخل‌های کوتاهی وجود داشت. دور یکی از میزهای انتهای رستوران نشستند. زن طوری به خسروبیک خیره شده بود که گویی او را وارسی می‌کرد. آرنجش را روی زمین و چانه‌اش را به دستش تکیه داده بود. خسروبیک از راحتی زن احساس نگرانی عجیبی می‌کرد، نمی‌توانست خودش را رها کند. زن بعد از اینکه لحظاتی به او نگاه کرد، گفت:
ـ من هنوز اسمم را نگفته‌ام...
خسروبیک به شدت تعجب کرد.
ـ اسمم رزماری است...
خسروبیک ناگهان احساس خوشحالی کرد. از همان اول در کنار زن احساس شرم و خجالت می‌کرد. ترسش از اینکه مورد تمسخر قرار بگیرد از بین رفت.
ـ اسم من هم خسروست.
ـ اهل کجا هستید؟
ـ اهل قفقاز هستم.
ـ من اهل اسکاتلند هستم. کارتان چی است؟
ـ‌ کارم خرید و فروش غلات است. تاجر عمده‌فروش هستم.
رزماری صورتش را نزدیک برد.
ـ باید کار هیجان‌انگیزی باشد.
خسروبیک پشت به صندلی داد و سیگاری روشن کرد.
ـ گاهی...
ـ من باستان‌شناس هستم... گمانم بهتان گفتم.
ـ کار شما باید هیجان‌انگیز باشد.
رزماری خندید. در خنده‌اش چیزی وجود داشت که در نظر خسروبیک ناخوشایند بود، اول آن را درک نکرد اما بعد فهمید که چیزی مثل شهرستانی بودن است. زن مثل مردم عامی می‌خندید. در خنده‌ی او، گستاخی دختری دیده می‌شد که کودکی‌اش در محله‌های فقیرنشین سپری شده بود و هیچ آموزشی او را تغییر نداده بود.

درباره احمد آلتان، نویسنده‌ی کتاب «تاریخ خاص تنهایی»:
احمد خسرو آلتان 1950، زاده‌ی آنکارا، نویسنده و روزنامه‌نگار ترکیه‌ای است. او سال‌ها به عنوان ستون‌نویس در روزنامه‌های حریت، گونش، ملیت و ینی یوزیل کار کرد. زمانی که او برای روزنامه‌ی ملیت «Milliyet» کار می‌کرد، به دلیل مقاله‌ای که در این روزنامه در مورد یک کشور ساختگی صحبت کرد، اخراج شد. او موسس و سردبیر روزنامه طرف «Taraf» بود که در سال 2007 فعالیت پخش خود را به همراه «الو ار» آغاز کرد و پس از خروج الو ار به تنهایی به سردبیری ادامه داد. او همچنین به عنوان ستون‌نویس در همان روزنامه مقالاتی می‌نوشت. در سپتامبر 2008، آلتان به دلیل نشر مقاله‌ای که به قربانیان نسل‌کشی ارامنه اختصاص داده بود، متهم شد که به ترکیه توهین کرده است. روزنامه‌ی «طرف» که او سردبیر آن است، جایزه‌ی «آزادی و آینده رسانه‌ها» را که یکی از معتبرترین جوایز مطبوعاتی جهان است، از سوی بنیاد رسانه‌ای بانک لایپزیگ در سال 2009 دریافت کرد. همچنین آلتان «جایزه صلح هرنت دینک» را دریافت نیز دریافت کرده است. این جایزه به افرادی اعطا می‌شود که کارشان الهام‌بخش و پر امید است. احمد آلتان در دسامبر 2012 از جایگاه خود در روزنامه‌ی «طرف» استعفا داد.

درباره‌ی علیرضا سیف‌الدینی مترجم کتاب «تاریخ خاص تنهایی»:
علیرضا سیف‌الدینی منتقد و مترجم ایرانی، اهل تبریز و متولد 1346 است. علیرضا سیف‌الدینی کار ترجمه‌اش را از 21 سالگی آغاز کرد. از آثار او می‌توان به کتاب‌های سندباد، بازنویسی حکایات اصلی هزار و یک شب و کتاب مرد کوهستان، که ترجمه‌ی رمانی از یاشارکمال است، اشاره کرد.
علیرضا سیف‌الدینی در سال 1382 برای بهترین نقد ادبی، توانست جایزه‌ی ادبی صادق هدایت را از آن خود کند. علیرضا سیف‌الدینی در سال 2005 از طرف انجمن مستقل بین‌المللی شاعران و نویسندگان به بریتانیا دعوت شد. در سال 2006 با دعوت از انجمن مستقل ادبی «همسایه در را باز کن» در دانشگاه‌های استانبول و آنکارا به شعرخوانی و سخنرانی پرداخت. همچنین سیف الدینی، داور ثابت جایزه ادبی مهرگان است.
از دیگر ترجمه های او می‌توان به کتاب سیاه، اورهان پاموک، انتشارات نیلوفر و کتاب زخمی، اردال اوز، چاپ نخست 1381 نشر چشمه اشاره کرد. همچنین او ترجمه‌ی دو کتاب دیگر از احمد آلتان، به نام‌های مردن آسان‌تر از دوست داشتن است، احمد آلتان، نشر نو و کتاب عشق روزهای بلوا، احمد اولتان، نشر ققنوس را نیز انجام داده است.