آخرین روزهای زندگی آلبر کامو

کتاب «آخرین روزهای زندگی آلبر کامو» نوشتۀ ژوزه لانزینی
رمانی دربارۀ زندگی و آثار و افکار آلبر کامو، با تمرکز بر روزهای پایانی زندگی او. کتاب «آخرین روزهای زندگی آلبر کامو»، با عنوان اصلی Les derniers jours de la vie dAlbert Camus، یک رمان زندگی‌نامه‌ای دربارۀ زندگی، مرگ، افکار و اندیشه‌ها و شخصیت آلبر کامو، نویسنده و روشنفکر مشهور و برجستۀ فرانسویِ زادۀ الجزایر، است.
ژوزه لانزینی در کتاب «آخرین روزهای زندگی آلبر کامو» تصویری از وجوه گوناگون زندگی آلبر کامو را، در روزهای پایانی عمر او و لحظه‌ای که او بر اثر سانحۀ تصادف اتومبیل کشته شد، فشرده کرده و شناختی از کامو و ذهنیات و دغدغه‌ها و آثار او و دورۀ پایانی عمرش به دست داده است.
کتاب «آخرین روزهای زندگی آلبر کامو» از پایان زندگی کامو به گذشتۀ دور او نقب می‌زند و زندگی کودکی کامو و رابطۀ او با مادرش را به تصویر می‌کشد و نیز مواجهۀ مادر کامو با مرگ فرزندش را روایت می‌کند.
متن اصلی کتاب «آخرین روزهای زندگی آلبر کامو» اولین بار در سال 2009 منتشر شده است.

مروری بر کتاب «آخرین روزهای زندگی آلبر کامو»
در پیشگفتار کتاب «آخرین روزهای زندگی آلبر کامو» ذکر شده است که موضوع اصلی این کتاب «سکوت مادر» است. درواقع هم می‌بینیم که در این رمان، رابطۀ کامو و مادرش مورد توجهی ویژه قرار گرفته و رمان با مواجهۀ مادر کامو با مرگ او آغاز می‌شود و با ترسیم اندوهی چنان عمیق که مادر را از گریستن بر مرگ فرزند ناتوان می‌کند و او را در سکوتی اندوهبار فرومی‌برد. لانزینی در این فصلِ‌ ابتدایی کتاب «آخرین روزهای زندگی آلبر کامو»، از منظر راوی سوم‌شخصِ محدود، وارد ذهن مادر کامو می‌شود و ذهنیات او را روایت می‌کند. مادر کامو در این فصل از کتاب «آخرین روزهای زندگی آلبر کامو» خاطراتی را از پسرش، آلبر، و تولد و کودکی او و نیز از شوهرش، پدر کامو، که در جنگ جهانی اول کشته شده بود و دیگر رویدادها و آدم‌های زندگی‌اش به یاد می‌آورد.
در فصل‌های بعدی کتاب «آخرین روزهای زندگی آلبر کامو» راویِ سوم‌شخصِ محدود وارد ذهن آلبر کامو می‌شود و آلبر کامو را در حال اندیشیدن به اکنون و گذشتۀ خود به تصویر می‌کشد و او و افکار و دلمشغولی‌ها و دغدغه‌ها و اضطراب‌هایش را تا دمِ مرگ دنبال می‌کند.
در کتاب «آخرین روزهای زندگی آلبر کامو» با آلبر کامویی مواجهیم که قرار است به‌زودی بمیرد. نویسنده در این رمان وارد ذهن آلبر کامو می‌شود و می‌کوشد افکار کامو را در روزهای آخر حیاتش تجسم و ترسیم کند. در این کتاب «کامو» را در روزهای نوشتن رمان «آدم اول» می‌بینیم که قرار است آخرین رمان او باشد؛ رمانی که گریزی است به گذشتۀ دور آلبر کامو و دوران کودکی او در الجزایر.
دلبستگی کامو به الجزایر و به مادرش در کتاب «آخرین روزهای زندگی آلبر کامو» به‌خوبی مشهود است. در این کتاب همچنین آلبر کامو به پروژه‌های آینده‌اش می‌اندیشد و به تئاتر و به علاقه‌های ادبی و هنری‌اش و به خیلِ مخالفانی که برایش شمشیر از رو بسته‌اند.
کتاب «آخرین روزهای زندگی آلبر کامو» همچنین کامویی را به تصور درمی‌آورد و تجسم می‌بخشد که از پوچی گذر کرده و به عشق رسیده است.
آن‌ها که با زندگی و آثار آلبر کامو آشنا هستند می‌دانند که کامو روشنفکری تنها و مستقل بود که از چپ‌گرایی رایج در میان روشنفکران همعصرش روی گرداند و بسیار از جانب آن روشنفکران، از جمله ژان پل سارتر، مورد حمله‌ قرار گرفت. در کتاب «آخرین روزهای زندگی آلبر کامو» با این چهره از کامو نیز آشنا می‌شویم و لانزینی یادداشت پایانی کتاب را به همین موضوع و زاویۀ کامو با جوّ روشنفکری چپ‌گرای زمانه‌اش و پشت کردن چپ‌ها به او و البته تجلیلی که مخالفانش، بعد از مرگ کامو، از او کردند، اختصاص داده است.
کتاب «آخرین روزهای زندگی آلبر کامو» یک اثر داستانی است که از مستندات مربوط به زندگی و مرگ کامو و آثار و افکارش مایه گرفته. در این کتاب نقل قول‌هایی هم از آثار کامو آمده که نویسنده آن‌ها را با علامت گیومه مشخص کرده و در میانۀ متن آورده است.
در بخشی از کتاب «آخرین روزهای زندگی آلبر کامو» می‌خوانید: «هنگام خروج از این شور و شوق پایان سال، با بازدیدهای بسیاری که مانع نوشتنش شدند، خودش را در خانۀ بزرگ و خالی می‌بیند که به آرامش رسیده است. با دلهره‌ای که خود امتیازی است: دیگر نمی‌شود این‌قدر خلاق بود، مگر از طریق گذشته. سیگارش را که تازه روشن کرده بود زیر پا له می‌کند.
همه‌چیز تا مراسم بزرگ اعطای نوبل خیلی خوب بود! این قدردانی بار سنگینی است، جرقه‌ای که فقط شعلۀ دشمنی و خصومتِ مخالفانش را روشن می‌کند؛ مخالفانی که در زمرۀ آنها حتی دوستان قدیمی مثل پاسکال پیا هم به چشم می‌خورد. منتقدین زخمی‌اش کرده‌اند و بدگمانی حیله‌گرانه حاکم شده. به حدی که برای نوشتن رنج بیشتری احساس می‌کند، در مقابل هر صفحه دلهرۀ کلماتِ غایب را احساس می‌کند، خط می‌زند، مکث می‌کند، برگه‌ای را مچاله می‌کند و توی سطل آشغال می‌اندازد، دوباره از نو شروع می‌کند، خیلی سعی می‌کند از کارش دست نکشد. شاید با همۀ اینها، این بدگمانی با بالا رفتن سن بیشتر هم شود...»

دربارۀ ژوزه لانزینی، نویسندۀ کتاب «آخرین روزهای زندگی آلبر کامو»
ژوزه لانزینی (José Lenzini)، متولد 1943، روزنامه‌نگار فرانسوی زادۀ الجزایر و متخصص آلبر کامو است. او همکاری با نشریات «لوموند» و «لا تریبون» و تدریس در دانشکدۀ روزنامه‌نگاری و ارتباطات مارسی را در کارنامۀ کاری خود دارد.
لانزینی بسیار دلبستۀ زادگاه خود، الجزایر، است و به‌طور مرتب سفرهای فرهنگی به الجزایر را سازماندهی و همراهی می‌کند. او ساکن روستایی کوچک در جنوب فرانسه است و بیشتر اوقاتش را به نوشتن و انتشار آثارش می‌گذراند.
از آثار ژوزه لانزینی می‌توان به کتاب‌های «کامو و الجزایر»، «آلبر کامو بین عدالت و مادر» و «جیمز دین، وحشت زندگی» اشاره کرد.

دربارۀ ترجمۀ فارسی کتاب «آخرین روزهای زندگی آلبر کامو»
کتاب «آخرین روزهای زندگی آلبر کامو» با ترجمۀ عباس عبدالملکی در انتشارات نگاه منتشر شده است.
عباس عبدالملکی، متولد 1369، مترجم ایرانی است. از ترجمه‌های او می‌توان به کتاب «یک تابستان با پروست» اشاره کرد.