درباره ی خوب بودن

کتاب درباره‌ی خوب بودن به شما می‌آموزد که چگونه خیرخواه باشید، چگونه ببخشید، چگونه معمولی باشید و چگونه قوت قلب دهید. اینکه خوبی با قدرت سازگار است به هیچ‌وجه نشانه‌ی ساده‌لوحی نیست.
از نظر نویسنده کتاب درباره‌ی خوب‌بودن، خوب‌تر بودن یعنی: زودرنج نبودن، صبور بودن، آمادگی بیشتر برای شنیدن، صمیمی‌تر بودن و گوشت تلخ نبودن. خوب بودن خصیصه‌ای بسیار مهم است که ممکن است در شرایط دشوار از یاد ببریم.
در قسمتی از کتاب درباره‌ی خوب بودن می‌خوانیم:
یک مسیر بنیادی برای حفظ آرامش و محبت نسبت به سایر آدم‌ها، حتی در موقعیت‌های بسیار بغرنج، توانمندی ایجاد تمایز میان آن چیزی است که مردم انجام می‌دهند و آن چیزی که قصد داشتند انجام دهند. در قانون، این تمایز در مفاهیم متضاد قتل عمد و قتل غیرعمد لحاظ شده است. چه بسا نتیجه یک چیز باشد؛ پیکری غرقه در خون است اما به صورت جمعی احساس می‌کنیم اینکه انگیزه‌های ارتکاب قتل چه بوده است، تفاوت بزرگی ایجاد می‌کند.
ما دلایل خیلی خوبی داریم که نسبت به نیت‌ها حساس باشیم: اگر عمل عامدانه باشد، آن‌گاه عامل آن عمل همواره منشأ خطری است که باید از اجتماع در برابر او محافظت کرد. اما اگر آن عمل اتفاقی رخ داده باشد، عامل از صمیم قلب عذرخواهی و اعاده‌ی خسارت خواهد کرد. چنین کاری ضرورت مجازات و اعمال خشم را کاهش می‌دهد. خودتان را در رستورانی تصور کنید که در آن پیش‌خدمت لیوانی پر از نوشیدنی را روی لپ‌تاپ شما سرنگون می‌سازد. خسارت سنگین است و خشم شما دارد فوران می‌کند. اما اینکه این اتفاق حادثه باشد و یا نقشه‌ای از پیش طراحی شده، تعیین می‌کند که پاسخ مناسب چیست. میل از پیش تعیین شده‌ی پیشخدمت به خرابکاری علامت این است که او می‌خواهد با شما شاخ به شاخ شود. شاید لازم باشد گام‌های دفاعیِ محکمی بردارید. یعنی برای مثال، بر سرش فریاد بکشید یا کمک بخواهید. اما اگر این یک حادثه بود، آن شخص دشمن شما نیست. نیازی نیست که به او ناسزا بگویید. در واقع بخشنده بودن و مهربان بودن بسیار معنادار است؛ چرا که خیرخواهی خودبه‌خود راهش را به سوی شما باز می‌کند.