نمایشنامه خلوتکده، اثر ژان پل سارتر، از دیدن منتقدان، معروف‌ترین اثر نمایشی اوست. این نمایشنامه با دو عنوان دیگر نیز ترجمه شده است: «دربسته» و «جهنم». شخصیت‌های نمایشنامه هر کدام به دلایل مختلف از دنیا رفته‌اند. این سه روح کنار هم جمع شده‌اند و ضمیر انسان‌های محروم از آزادی را به نمایش می‌گذارند. سارتر درباره این اثرش می‌گوید: من سه دوست داشتم و می‌خواستم نمایشنامه‌ای بنویسم که هر سه در آن حضور داشته باشند و از آنجا که نمی‌خواستم فکر کنند بینشان فرقی گذاشته‌ام، هرسه آن‌ها در تمام طول نمایش حضور دارند.
صحنه اول با عنوان گارسن، پیشخدمت طبقه چنین آغاز می‌شود:
سالنی به سبک دوران امپراتوری دوم، یک مجسمه برنزی روی شومینه.
گارسن [وارد می‌شود و به دوروبرش نگاه می‌کند] پس این‌جاست.
پیشخدمت این‌جاست.
گارسن که این‌طور ...
پیشخدمت این‌طور...
گارسن فکر می‌کنم ... فکر می‌کنم که به‌تدریج باید به مبل‌ها عادت کرد.
پیشخدمت به آدم‌ها بستگی دارد.
گارسن تمام اتاق‌ها شبیه هم هستند؟
پیشخدمت خیال می‌کنید. چینی‌ها، هندی‌ها پیش ما می‌آیند. می‌خواهید آن‌ها با مبل مدل دوران امپراتوری دوم چه کنند؟
گارسن و می‌خواهید من با آن‌ها چه کنم؟ آیا می‌دانید من چه کسی بوده‌ام؟ به! هیچ مهم نیست. به‌هرحال من همیشه در میان مبل‌هایی که دوست نداشتم و در شرابط ناجور زندگی می‌کردم، این را می‌پرستیدم. شرایط ناجور در یک اتاق غذاخوری مدل دوران لوئی فیلیپ اصلا برای‌تان معنایی دارد؟
پیشخدمت خواهید دید؟ در سالنی مدل دوران امپراتوری دوم هم وضع بد نیست.
ادامه keyboard_arrow_down
