جامعه‌شناسی خودکامگی: تحلیل جامعه‌شناختی ضحاک ماردوش
تحلیل و بررسی فرهنگی و جامعه‌شناختی ریشه‌های خودکامگی و پیدایش حاکمان مستبد در تاریخ گذشته ایران، با نگاه به داستان ضحاک ماردوش. علی رضاقلی در کتاب «جامعه‌شناسی خودکامگی: تحلیل جامعه‌شناختی ضحاک ماردوش» داستان ضحاک ماردوش در شاهنامه را مبنایی قرار داده است تا بر اساس آن پاسخی برای این پرسش بیابد که چرا تاریخ گذشته ایران این‌قدر مستعد ظهور حاکمان مستبد و خودکامه بوده است؟ به اعتقاد رضاقلی پادشاهان خودکامه‌ای نظیر مسعود غزنوی و تیمور و نادر شاه و آقامحمد خان قاجار از دل جوامعی بیرون آمده‌اند که مردم آن به خودکامگی گرایش داشته‌اند. در این کتاب از رابطه نظام سیاسی با نظام اجتماعی و فرهنگ جامعه سخن رفته است. رضاقلی، چنانکه در مقدمه کتاب آمده، «برآمدن خودکامگان» را «از ویژگیهای عمومی تاریخ گذشته ایران» می‌داند و در بخش‌های مختلف کتاب می‌کوشد ریشه فرهنگی و اجتماعی این پدیده و نتایج و تأثیرات خودکامگی را بررسی و تحلیل کند.
جامعه سنتی یا قبیله‌ای، حاکمیت نیروهای مرموز، قدرت مطلق و خصومت، حاکمیت سیاسی و حاکمیت مدنی، اصلاحات از بالا، توسعه صنعت از بالا، شیوه برخورد با ستم، توطئه دایمی و بی‌ثباتی سیاسی، فرق ساختار پادشاهی ایران با پادشاهی در غرب، مبارزه با خودکامگی، غارت زنان و بچه‌ها و اثرات اجتماعی آن، ساختار جهل و خرافات و نظریه سیاسی فردوسی از جمله موضوعاتی هستند که در این کتاب درباره‌شان بحث شده است.
«جامعه‌شناسی خودکامگی: تحلیل جامعه‌شناختی ضحاک ماردوش» در نشر نی منتشر شده است.
درباره نویسنده: علی رضاقلی (- 1326)، پژوهشگر ایرانی حوزه جامعه‌شناسی و علوم سیاسی.
رتبه گودریدز: 3/87 از 5.
ادامه keyboard_arrow_down
