آن مادران، این دختران
داستان«آن مادران این دختران» به دغدغه‌ها و احساسات و عواطف زنانی می‌پردازد که گاهی فرصت زندگی به سبب درگیری‌های اجتماعی و نگرش نا به جا از آنان سلب شده است. داستان با نثری روان و ساده، بین سنت و مدرنیته حرکت می‌کند و به گذشته و حال زنانی که با وجود فداکاری و گذشت مستقل هستند؛ می‌پردازد. خواننده از همان ابتدا تا پایان با داستان همراه می‌شود و اوج بحران اجتماعی و سیاسی دهه شصت را می‌تواند به خوبی درک کند.«داستان درباره زنی بیوه به نام «ثریا» است او اهل گوران است و هنگامیکه سه ماهه دخترش را باردار بوده، همسر خود را از دست می‌دهد. ثریا به تنهایی دخترش «آنا» را با شغل معلمی در تهران بزرگ می‌کند. دخترش که دیگر جوانی امروزی شده است، دیگر ثریا را درک نمی‌کند. حالا مادر و دختر از یکدیگر شناخت و درک محسوسی ندارند. گفتگوها، بحث و جدل این دو تحت تأثیر هم قرار می‌گیرد و ...»
در بخش کوتاهی از داستان«آن مادران این دختران» می‌خوانیم:
«آنا از اول هم ترشی‌خور نبود، خودش هم از وقتی ترش می‌کرد و به قول معروف سر دلش می‌سوخت، ترشی خوردن را کنار گذاشته بود. آنا گفته بود: «این دبه‌های کوفتی رو بنداز بیرون، اتاقت بوی گند میده، لااقل درشون رو ببند. «گفته بود: «یه روزی به کار می‌آن.» آنا گفته بود: «این‌جا رو کرده‌ای انباری، مثل پیرزن‌های آلزایمری مدام آت‌آشغال جمع می‌کنی. یه روزی زیرشون خفه می‌شیم....»
درباره نویسنده: بلقیس سلیمانی ( 1342 ) نویسنده ایرانی، صاحب اثر «یازی آخر بانو»، «خاله بازی»
ادامه keyboard_arrow_down
