میرچا الیاده پس از دریافت مدرک کارشناسی از دانشگاه بخارست به هند رفت و در دانشگاه کلکته به مطالعه زبان سانسکریت، آثار شرقی، دین‌شناسی و اسطوره و یوگا مشغول شد. الیاده پس از بازگشت به رومانی، در سال 1933، تز دکترای خود را با عنوان یوگا، رساله‌ای درباره سرچشمه عرفان هندی نوشت. بنابراین متوجه می‌شویم که او توجه خاصی به یوگا داشته است.
در کتاب یوگای پاتنجلی او به یوگا به روش پاتنجلی آورده است. پاتنجلی یکی از یوگی‌های باستان و استادان روحی و چهره‌های اسطوره‌ای هند باستان است و احتمالا اولین کسی است که رساله‌ای روشمند درباره یوگا نوشته است.
در قسمتی از کتاب یوگای پاتنجلی می‌خوانیم:
دقیق‌ترین معنا از تمام معانی که واژه یوگا در ادبیات هندی دارد، بحث در فلسفه یوگا (یوگادرشنه) است که به ویژه در رساله پاتنجلی-یوگاسوتره- و نیز در تفاسیر آن شرح یافته است. بدیهی است که درشنه، دستگاه فلسفی در معنای غربی آن نیست (درشنه یعنی نظر، بینش، فهم، دیدگاه، عقیده و غیره)؛ و از ریشه "دریش" به معنای "دیدن"، یعنی اندیشه کردن، فهمیدن و غیره گرفته شده است. با‌وجود‌این، دستگاهی از قضایای منطقی در راستای تجربه انسانی است که به‌طور کلی سعی بر تفسیر دارد و هدفش "رهاندن انسان از نادانی» است.
ادامه keyboard_arrow_down
