بنی آدم

بنی‌‌آدم
داستانهایی از آدمهایی گرفتار در موقعیت‌هایی غریب و رازآلود و گنگ. محمود دولت‌آبادی در اغلب داستانهای مجموعۀ بنی‌آدم روایتگر اضطراب‌ها و دلمشغولی‌ها و کابوسهای انسان مدرن در عصری پرالتهاب است؛ عصری که گویی چشم‌انداز آدمی را در تاریکی و مِه و ابهام فرو برده است. شخصیتهای این داستانها اغلب گویی از تاریخ و گذشته‌ای پُرالتهاب آمده‌اند و نگرانِ حال‌اند‌ و آنچه در پیشِ روست و داستانها گاه محل تلاقی واقعیت و کابوس‌اند. کتاب شامل شش داستان است به نامهای: «موُلی و شازده»، «اسم نیست»، «یک شب دیگر»، «امیلیانو حسن»، «چوب خشک بلوط» و «اتفاقی نمی‌افتد». اینک بخشی از داستان «اسم نیست» از این مجموعه: «... حتا وقت‌هایی که زندانیان سیاسی – غالباً یک یا دو تن – را تنبیهی می‌آوردند بند مجرمین جنایی، باز هم کسی شبیه این مرد عینکی را به یاد نمی‌آورد سراج. نه؛ این اسکلت شبیه خودش بود فقط، و هر چه بود درون همان جمجمه بود که سراج در ذهنش کم‌کم داشت آن را سوراخ می‌کرد، زیرا امید نمی‌رفت که او زبان باز کند. بار دیگر و باز هم سکندری رفتن اتومبیل و پرش نور بر ناهمواری‌های کف زمینی که لابد راه بود. سراج فکر کرد بگوید «راست است که قدیم‌ها زبان آدم‌هایی را از پس کلّه‌شان بیرون می‌کشیده‌اند؟» امّا نگفت. آن اندازه درایت داشت به‌تجربه که با گفتن همچو عبارتی فضای پُر از بدگمانی درون آن اتاقک فلزی را از آن‌که بود هم بدتر، و شاید بتوان گفت خوفناک‌تر خواهد کرد...»
مجموعه داستان بنی‌آدم در نشر چشمه منتشر شده است.
درباره نویسنده: محمود دولت‌آبادی (- 1319)، داستان‌نویس، فیلمنامه‌نویس، نمایشنامه‌نویس، مقاله‌نویس و بازیگر تئاتر و سینما.
رتبۀ گودریدز: 2/88 از 5.