ترانه کافه غم زده جیبی

کتاب «ترانه‌ی کافه‌ی غم‌زده» اثر کارسن مک‌کالرز
یک رمان کوتاه هراس‌انگیز و رازآلود درباب فلاکت، طمع، عشق، خشونت، غریزه و نابودی و فروپاشی. کارسن مک‌کالرز در کتاب «ترانه‌ی کافه‌ی غم‌زده» با طنزی سیاه از رازها و تاریک‌جاهای درون انسان‌ها و از قدرت‌های ویرانگر پنهان در این تاریک‌جاها می‌گوید و از آنچه آدم‌ها را به جانب رفتارهایی غریب، که گاه از چشم ناظران بیرونی غیرقابل درک و توضیح‌ناپذیر می‌نمایند، سوق می‌دهد.
کتاب «ترانه‌ی کافه‌ی غم‌زده»، با عنوان اصلی، The Ballad of the Sad Café، یک رمان کوتاه امریکایی در ژانر گوتیک جنوبی است. این رمان حال‌وهوای بعضی آثار ویلیام فاکنر را تداعی می‌کند و داستان آن هم مانند آثار فاکنر در دهکده‌ای در جنوب امریکا اتفاق می‌افتد.
کارسن مک‌کالرز در کتاب «ترانه‌ی کافه‌ی غم‌زده» با استادی تمام از واقعیت، وهم و ترس می‌آفریند و خواننده‌اش را با خود به جانب نقاط تاریک و مخوف و پر از رمز و راز واقعیت می‌کشاند.
کتاب «ترانه‌ی کافه‌ی غم‌زده» رمانی‌ست با ظاهری ساده و روایتی پُرکشش که البته در پُشت سادگی ظاهری‌اش پیچیدگی و معما و رمز و راز نهفته است. در این رمان با قصه‌گویی چیره‌دست و گَرم‌دَهان مواجهیم که خوب می‌داند چطور خواننده را با خود همراه کند.
متن اصلی کتاب «ترانه‌ی کافه‌ی غم‌زده» اولین بار در سال 1951 منتشر شده است.

مروری بر کتاب «ترانه‌ی کافه‌ی غم‌زده»
ماجرای کتاب «ترانه‌ی کافه‌ی غم‌زده» در روستایی در جنوب امریکا اتفاق می‌افتد؛ روستایی ظاهراً پرت که به‌قول راوی در ابتدای رمان «بر آن خاک مرده پاشیده‌اند». راوی در ابتدای رمان از اکنونِ روستا و حال‌وهوای آن در لحظۀ شروع روایت می‌گوید و آن‌گاه ماجرایی را روایت می‌کند که در گذشته در این روستا اتفاق افتاده است.
شخصیت اصلی کتاب «ترانه‌ی کافه‌ی غم‌زده» زنی‌ست کاسبکار و طماع و ناخن‌خُشک و بی‌رحم به نام آملیا که روزگاری با مردی گوژپشت کافه‌ای را می‌گردانده است؛ کافه‌ای که حالا ویران شده و آنچه راوی نقل می‌کند شرح چگونگی ویرانی آن است.
آملیا روزگاری در روستا مغازه‌ای داشته و کارش سرکیسه‌کردن مردم بوده است. بعد، با ورود مرد گوژپشت به روستا در یک نیمه‌شب، آملیا مغازه را با همکاری آن مرد به کافه تبدیل می‌کند.
اما در گذشتۀ آملیا مردی دیگر بوده است؛ مردی به نام ماروین که به‌مدت ده روز شوهر آملیا بوده و آن‌گاه آملیا او را از خانه رانده است. ماروین تعمیرکاری بوده که پیش از این‌که عاشق آملیا شود چندان با احساسات و مهر و عطوفت میانه‌ای نداشته است اما بعد از اینکه عاشق آملیا می‌شود شخصیتش هم تغییر می‌کند.
آملیا اما بعد از اینکه دار و ندار ماروین را از چنگش درمی‌آورد او را از خانه بیرون می‌اندازد و ماروین بعد از مدتی تقلا برای اینکه دل آملیا را به دست آورد، دنبال کار خود می‌رود و به تبهکاری مخوف و خطرناک بدل می‌شود و به زندان می‌افتد. وقتی سروکلۀ گوژپشت در زندگی آملیا پیدا می‌شود دیگر اثری از ماروین در زندگی او نیست. این اما فقط ظاهر ماجراست و در ادامۀ قصه می‌بینیم که همه‌چیز جور دیگری رقم می‌خورد.
کارسن مک‌کالرز در کتاب «ترانه‌ی کافه‌ی غم‌زده» از جنبۀ مخوف واقعیت سخن می‌گوید و از رازهایی پنهان که بر واقعیت بیرونی سایه انداخته‌اند.
مک‌کالرز همچنین در کتاب «ترانه‌ی کافه‌ی غم‌زده» با طنزی سیاه از خشونت و بدویتی سخن می‌گوید که جامعه‌ای غرق در فقر و فلاکت و جهل و حُقه‌بازی و ملال را دربرگرفته است.
اگرچه در کتاب «ترانه‌ی کافه‌ی غم‌زده» از عشق نیز سخن می‌رود اما عشق هم در این رمان گرفتار خشونت و طمع و نیز گرفتار نیروهای مخوف و بی‌رحم و ویران‌گر و ترسناک درون آدمی‌ست.
در کتاب «ترانه‌ی کافه‌ی غم‌زده» هرچند با قصه‌ای تلخ و مخوف مواجهیم اما این رمان در عین حال دارای رگه‌ای قوی از طنزی زیرکانه و ظریف و رندانه است.

درباره کارسن مک‌کالرز، نویسنده کتاب «ترانه‌ی کافه‌ی غم‌زده»
کارسن مک‌کالرز (Carson McCullers)، متولد 1917 و درگذشته به سال 1967، داستان‌نویس، نمایشنامه‌نویس، جُستارنویس و شاعر امریکایی است.
نام اصلی‌اش لولا کارسن اسمیت ( Lula Carson Smith) بود و بعد از ازدواج با نویسنده‌ای به نام ریوز مک‌کالرز نام خانوادگی‌اش به مک‌کالرز تغییر یافت.
مهمترین مُشوق کارسن مک‌کالرز به قصه‌نویسی پدرش بود که در پانزده سالگی برای تشویق او به این کار برایش یک ماشین تحریر خرید. اولین اثر چاپ‌شده مک‌کالرز قطعه‌ای اتوبیوگرافیک بود که در مجلۀ «استوری» به چاپ رسید.
مک‌کالرز در بیست سالگی ازدواج کرد اما زندگی زناشویی به‌سامانی نداشت و دوبار از شوهرش جدا شد. بار دوم وقتی بود که شوهرش به او پیشنهاد داد دوتایی در هتلی در پاریس خودکشی کنند. مک‌کالرز، که خودش قبلا یک‌بار دست به خودکشی زده اما نمُرده بود، این‌بار وحشتزده از هتل گریخت. شوهرش اما خودکشی کرد و مُرد.
مک‌کالرز در طول زندگی‌اش از افسردگی و بیماری‌های مختلفی رنج بُرد و سرانجام در پنجاه سالگی براثر خون‌ریزی مغزی درگذشت.
از آثار او می‌توان به «قلب، شکارچی تنها»، «ساکن موقتی» و «در جست‌وجوی یک پیوند» اشاره کرد.

درباره ترجمۀ فارسی کتاب «ترانه‌ی کافه‌ی غم‌زده»
کتاب «ترانه‌ی کافه‌ی غم‌زده» با ترجمۀ امیرعباس علیزاده در نشر ماهی منتشر شده است. این کتاب با ترجمۀ حانیه پدرام و با نام «آواز کافۀ غم‌بار» نیز در نشر بیدگل به چاپ رسیده است.

رتبۀ کتاب «ترانۀ کافۀ غم‌زده» در گودریدز: 3.39 از 5.